Leczenie zespołu Ogilvie
Leczenie zespołu Ogilvie, który jest poważnym problemem powodującym nadmierne rozszerzenie jelit, powinno być prowadzone przez gastroenterologa i zwykle jest wykonywane w szpitalu w celu stałej oceny pacjenta i uniknięcia rozwoju poważnych powikłań, takich jak perforacja jelita, na przykład.
Zasadniczo leczenie rozpoczyna się od spoczynkowego jedzenia, wstrzyknięcia surowicy bezpośrednio do żyły i umieszczenia rurki nosowo-żołądkowej, z jamy ustnej do żołądka, aby pomóc zmniejszyć ciśnienie w jelicie.
Jeśli jednak po 3 dniach leczenia nie nastąpi poprawa objawów, lekarz może również zalecić podanie leku o nazwie Neostigmine, który pomaga rozpakować jelito, ale może powodować szereg działań niepożądanych, szczególnie u pacjentów z problemami z sercem. , choroba nerek lub historia choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
W najcięższych przypadkach, w których żadne z wyżej wskazanych zabiegów nie wywołuje skutków lub istnieje wysokie ryzyko powikłań, można zastosować zabieg chirurgiczny w celu wykonania tymczasowej cecostomii, która polega na połączeniu jelita bezpośrednio ze skórą w celu zmniejszenia ciśnienia w przewodzie. jelitowe i łagodzą objawy.
Rozpoznanie zespołu Ogilvie
Rozpoznanie zespołu Ogilvie można postawić na podstawie obserwacji i badania palpacyjnego brzucha przez gastroenterologa oraz wykonania testów diagnostycznych, takich jak prześwietlenie brzucha, lewatywa nieprzezroczysta lub tomografia komputerowa jamy brzusznej. Zobacz, jak wykonuje się lewatywę w: Nieprzezroczysta lewatywa.
Oprócz diagnozowania zespołu Ogilvie zastosowane testy mogą również pomóc w zidentyfikowaniu urazów, takich jak krwawienie z brzucha lub guz zaotrzewnowy, które mogą powodować problemy, ułatwiając leczenie.
Objawy zespołu Ogilvie
Główne objawy zespołu Olgivie obejmują:
- Intensywny ból brzucha;
- Spuchnięty brzuch;
- Nudności i wymioty;
- Zmiana w transporcie jelitowym, głównie zaparcia;
- Gorączka powyżej 38ºC.
Objawy te mogą pojawiać się stopniowo, nasilając się około 24 godziny po wystąpieniu problemu i częściej występują u pacjentów z operacją jelit w wywiadzie, chorobami zwyrodnieniowymi, takimi jak Parkinson i Alzheimer, lub leczonych lekami przeciwdepresyjnymi, morfiną lub przeciwparkinsonowskie.
