Gronkowce, co to jest, objawy i leczenie
Gronkowce odpowiadają grupie bakterii Gram-dodatnich o okrągłym kształcie, znajdują się w grupach, podobnie jak kiść winogron, a rodzaj nazywa się Staphylococcus.
Bakterie te są naturalnie obecne u ludzi bez objawów choroby. Jednak gdy układ odpornościowy jest słabo rozwinięty, jak w przypadku noworodków lub jest osłabiony, na przykład w wyniku chemioterapii lub starości, na przykład bakterie z rodzaju Staphylococcus może dostać się do organizmu i powodować choroby.
Główne gatunki
Gronkowce są małymi, nieruchomymi bakteriami ułożonymi w skupiska i można je znaleźć naturalnie u ludzi, szczególnie na skórze i błonach śluzowych, nie powodując żadnych chorób. Większość gatunków gronkowców jest fakultatywnie beztlenowymi, to znaczy, są w stanie rosnąć w środowisku z tlenem lub bez.
Gatunek Staphylococcus można podzielić na dwie grupy w zależności od obecności lub braku enzymu koagulazy. Tak więc gatunki, które mają enzym, nazywane są koagulazami dodatnimi Staphylococcus aureus jedyne gatunki w tej grupie oraz gatunki, które go nie mają, nazywane są gronkowcami koagulazo-ujemnymi, których głównymi gatunkami są Staphylococcus epidermidis i Staphylococcus saprophyticus.
1. Staphylococcus aureus
The Staphylococcus aureus, lub S. aureus, jest rodzajem gronkowca zwykle znajdowanym w skórze i błonie śluzowej ludzi, głównie w jamie ustnej i nosie, nie powodując żadnych chorób. Jednak gdy układ odpornościowy jest osłabiony, S. aureus może dostać się do organizmu i powodować infekcje, które mogą być łagodne, takie jak zapalenie mieszków włosowych lub ciężkie, takie jak na przykład posocznica, które mogą narażać życie człowieka. Dowiedz się, jakie choroby są spowodowane S. aureus.
Bakterię tę można również łatwo znaleźć w środowisku szpitalnym i może powodować poważne infekcje, które są trudne do leczenia ze względu na nabytą oporność mikroorganizmu na różne antybiotyki..
The Staphylococcus aureus może dostać się do organizmu przez rany lub igły, szczególnie w przypadku osób hospitalizowanych, które stosują leki do wstrzykiwań lub które muszą regularnie przyjmować zastrzyki z penicyliny, ale może być również przenoszone z osoby na osobę poprzez bezpośredni kontakt lub przez kropelki powietrza z kaszlu i kichania.
Identyfikacja infekcji przez Staphylococcus aureus odbywa się to za pomocą badań mikrobiologicznych, które można wykonać na dowolnym materiale, tj. wydzielaniu rany, moczu, śliny lub krwi. Ponadto identyfikację S. aureus można przeprowadzić za pomocą koagulazy, ponieważ jest to jedyny gatunek gronkowca, który ma ten enzym, i dlatego jest nazywany koagulazą dodatnią..
Główne objawy: Objawy zakażenia przez S. aureus różnią się w zależności od rodzaju infekcji, formy infekcji i stanu osoby. Tak więc może wystąpić ból, zaczerwienienie i obrzęk skóry, gdy bakterie namnażają się na skórze, lub wysoka gorączka, ból mięśni, ból głowy i ogólne złe samopoczucie, co zwykle wskazuje na obecność bakterii we krwi.
Jak odbywa się leczenie: Leczenie infekcji przez Staphylococcus aureus różni się w zależności od profilu wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe, które mogą się różnić w zależności od osoby i szpitala, w którym się znajdujesz. Ponadto lekarz bierze pod uwagę stan zdrowia pacjenta i objawy przez niego prezentowane, a także inne możliwe infekcje. Zwykle lekarz zaleca stosowanie metycyliny, wankomycyny lub oksacyliny przez 7 do 10 dni.
2). Staphylococcus epidermidis
The Staphylococcus epidermidis lub S. epidermidis, tak jak S. aureus, zwykle występuje na skórze, nie powodując żadnego rodzaju infekcji. Jednak S. epidermidis można uznać za oportunistyczne, ponieważ może powodować choroby, gdy układ odpornościowy jest osłabiony lub słabo rozwinięty, jak na przykład w przypadku noworodków.
The S. epidermidis jest jednym z głównych mikroorganizmów izolowanych u pacjentów hospitalizowanych, ponieważ naturalnie występuje w skórze, a jego izolacja jest często uważana za zanieczyszczenie próbki. Jednak S. epidermidis zostały powiązane z dużą liczbą infekcji w środowisku szpitalnym z powodu ich zdolności do kolonizacji urządzeń wewnątrznaczyniowych, dużych ran, protez i zastawek serca, i mogą być związane na przykład z posocznicą i zapaleniem wsierdzia.
Zdolność do kolonizacji sprzętu medycznego sprawia, że ten mikroorganizm jest odporny na kilka antybiotyków, co może komplikować leczenie infekcji i zagrażać życiu człowieka..
Potwierdzenie infekcji przez S. epidermidis dzieje się, gdy dwie lub więcej posiewów krwi jest dodatnich dla tego mikroorganizmu. Ponadto możliwe jest rozróżnienie S. aureus z S. epidermidis poprzez test koagulazy, w którym Staphylococcus epidermidis nie ma enzymu, nazywanego ujemną koagulazą. Dowiedz się, w jaki sposób identyfikacja Staphylococcus epidermidis.
Główne objawy: Objawy zakażenia przez Staphylococcus epidermidis zwykle pojawiają się tylko wtedy, gdy bakterie znajdują się w krwioobiegu, i na przykład może wystąpić wysoka gorączka, ból głowy, złe samopoczucie, duszność lub trudności w oddychaniu i niskie ciśnienie krwi. Zobacz, jak rozpoznać objawy zakażenia krwi.
Jak odbywa się leczenie: Leczenie infekcji przez S. epidermidis różni się w zależności od rodzaju infekcji i cech izolowanego mikroorganizmu. W przypadku, gdy infekcja wiąże się na przykład z kolonizacją urządzeń medycznych, wskazana jest wymiana urządzeń, co eliminuje bakterie.
Po potwierdzeniu zakażenia lekarz może również wskazać stosowanie antybiotyków, takich jak na przykład wankomycyna i ryfampina.
3). Staphylococcus saprophyticus
The Staphylococcus saprophyticus, lub S. saprophyticus, tak jak S. epidermidis, jest uważany za gronkowca koagulazo-ujemnego, wymagający dalszych testów w celu odróżnienia tych dwóch gatunków, takich jak test nowobiocyny, który jest antybiotykiem, który S. saprophyticus jest zwykle trudny i S. epidermidis jest wrażliwy.
Bakterie te można naturalnie znaleźć na skórze i na narządach płciowych, nie wywołując żadnych objawów. Jednak w przypadku braku równowagi w mikroflory narządów płciowych, S. saprophyticus i powodować infekcje dróg moczowych, szczególnie u kobiet, ponieważ bakteria ta jest w stanie przylegać do komórek układu moczowego kobiet w wieku rozrodczym.
Główne objawy: Objawy zakażenia przez S. saprophyticus są takie same jak w przypadku infekcji dróg moczowych, z bólem i trudnościami z oddawaniem moczu, mętnym moczem, uczuciem niemożności opróżnienia pęcherza i utrzymującą się niską gorączką, na przykład. Dowiedz się, jak rozpoznać objawy infekcji dróg moczowych.
Jak odbywa się leczenie: Leczenie infekcji przez S. saprophyticus odbywa się to za pomocą antybiotyków, takich jak Trimethoprim. Jednak leczenie antybiotykami powinien być zalecany przez lekarza tylko w przypadku wystąpienia objawów, w przeciwnym razie może to sprzyjać pojawieniu się opornych bakterii.
