Co to jest radiculopatia, objawy i jak leczyć

Radiculopatia charakteryzuje się uszkodzeniem lub upośledzeniem jednego lub większej liczby nerwów i ich korzeni nerwowych przechodzących przez kręgosłup, co prowadzi do pojawienia się objawów takich jak ból, mrowienie, uczucie szoku i osłabienie kończyn, jak w bólu z powodu zajęcia nerwu kulszowego, na przykład.

Nerwy i korzenie nerwowe są częścią układu nerwowego i są odpowiedzialne za przenoszenie informacji między mózgiem a kończynami ciała, takich jak wrażliwość, siła i ruch. Radikulopatia jest zwykle powodowana przez ucisk korzeni nerwowych z powodu chorób, takich jak przepuklina krążków lub artroza kręgosłupa, ale może również powstać z innych przyczyn, takich jak zapalenie, niedokrwienie, uraz kręgosłupa lub naciekanie przez nowotwór..

Może to mieć wpływ na dowolną lokalizację kręgosłupa, jednak częściej występuje w okolicy lędźwiowej i szyjki macicy, a leczenie odbywa się zgodnie z jego przyczyną, która obejmuje fizykoterapię, stosowanie leków przeciwbólowych lub przeciwzapalnych na ból i, w przypadkach poważniej, operacja.

Objawy, które mogą się pojawić

Główne objawy radikulopatii zależą od dotkniętego nerwu, przez większość czasu wpływają na odcinek szyjny lub lędźwiowy i obejmują:

Ból;
Mrowienie;
Drętwienie;
Zmniejszone odruchy;
Zanik mięśni.

Oprócz zlokalizowania w kręgosłupie objawy radikulopatii zwykle promieniują do miejsc w ciele, które są unerwione przez upośledzony nerw, takich jak ramiona, ręce, nogi lub stopy. Ten obszar, który odpowiada unerwieniu nerwu, nazywa się dermatomem. Dowiedz się więcej o tym, czym są dermatomy i gdzie się znajdują.

Ból i inne objawy zwykle nasilają się w sytuacjach zwiększonego ucisku nerwów, takich jak kaszel. Ponadto w najcięższych przypadkach może wystąpić spadek siły lub nawet paraliż odpowiedniego regionu.

Typowym przykładem radikulopatii jest ból nerwu kulszowego, zwany także rwą kulszową, która jest zwykle spowodowana uciskiem korzeni tego nerwu wciąż w kręgosłupie, ale która może promieniować wzdłuż całej ścieżki nerwu w nodze. Dowiedz się, jak zidentyfikować sposób leczenia bólu nerwu kulszowego.

Główne przyczyny

Głównymi przyczynami radikulopatii są:

Przepuklina dysków;
Zwężenie kanału kręgowego;
Artroza kręgosłupa, znana również jako spondyloartroza;
Masy w szpiku, takie jak guzy lub ropnie;
Zakażenia, takie jak na przykład półpasiec, kiła, HIV, wirus cytomegalii lub gruźlica;
Radikulopatia cukrzycowa;
Niedokrwienie, na przykład spowodowane zmianami w przepływie krwi, w zapaleniu naczyń;
Zapalenia, takie jak na przykład przypadki ostrej i przewlekłej zapalnej polielikuloneuropatii demielinizacyjnej lub sarkoidozy, na przykład.

Ponadto radikulopatia może być spowodowana wypadkiem, który powoduje ciężki uraz kręgosłupa.

Jak potwierdzić

Aby zdiagnozować radikulopatię, lekarz musi zidentyfikować objawy, dokonać oceny fizycznej, wykryć główne punkty bólowe i zlecić badania, takie jak radiografia lub MRI kręgosłupa w celu wykrycia zmian w kręgosłupie, zidentyfikowania dotkniętego nerwu i jego przyczyny.

Egzamin elektroneuromograficzny (ENMG) może być przydatny w wielu przypadkach, ponieważ ocenia obecność zmian wpływających na nerwy i mięśnie, ponieważ jest w stanie zarejestrować przewodzenie impulsu elektrycznego w nerwach. Ten test jest szczególnie wskazany, gdy istnieją wątpliwości co do przyczyny objawów, będąc w stanie potwierdzić, czy występuje nawet uszkodzenie nerwu lub czy występują inne rodzaje chorób neurologicznych. Dowiedz się więcej o tym, jak to się robi i o wskazaniach elektroneuromii.

Jak odbywa się leczenie

Leczenie radikulopatii zależy od przyczyny wskazanej przez ortopedę lub neurochirurga i obejmuje fizykoterapię, na przykład ćwiczenia rozciągające, manipulację kręgów i wzmocnienie mięśni, co może prowadzić do wyleczenia objawów lub przynajmniej zwolnij ich.

Ponadto lekarz może zalecić stosowanie leków przeciwbólowych, takich jak Paracetamol, Dipyrone, Tramal lub Kodeina, lub leków przeciwzapalnych, takich jak Diklofenak, Ketoprofen lub Nimesulid, na przykład w celu kontroli bólu i dyskomfortu.

U osób z przewlekłym bólem inne leki mogą być również łączone w celu zwiększenia kontroli bólu i innych powiązanych stanów, takich jak bezsenność i depresja, i są to: leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina; leki przeciwdrgawkowe, takie jak gabapentyna i pregabalina; lub środki zwiotczające mięśnie, takie jak cyklobenzapryna.

W cięższych przypadkach lekarz może zalecić operację, głównie dekompresję korzenia nerwowego.