Mizofonia, co to jest, jak ją zidentyfikować i leczyć

Mizofonia jest stanem, w którym osoba reaguje silnie i negatywnie na małe dźwięki, których większość ludzi nie zauważa ani nie nadaje znaczenia, takie jak na przykład dźwięk żucia, kaszlu lub po prostu oczyszczanie gardła, na przykład.

Dźwięki te mogą sprawić, że osoba poczuje się bardzo niekomfortowo, niespokojnie i chętnie porzuci każdego, kto wydaje dźwięk, nawet podczas normalnych codziennych czynności. Chociaż osoba może rozpoznać, że odczuwa odrazę do tych dźwięków, zwykle nie może uniknąć uczucia w ten sposób, przez co syndrom przypomina fobię.

Objawy te zwykle zaczynają pojawiać się w dzieciństwie, w wieku od 9 do 13 lat i utrzymują się przez całe dorosłe życie, jednak terapia psychologiczna może być techniką, która może pomóc osobie lepiej tolerować niektóre dźwięki.

Jak rozpoznać syndrom

Chociaż nadal nie ma testu zdolnego do zdiagnozowania mizofonii, niektóre z najczęstszych objawów osób z tym schorzeniem pojawiają się po określonym dźwięku i obejmują:

• Bądź bardziej wzburzony;
• Uciekajcie z miejsca hałasu;
• Unikaj niektórych czynności z powodu cichych dźwięków, takich jak nie wychodzenie na posiłek lub słuchanie ludzi żujących;
• Przesadnie reaguje na zwykły hałas;
• Prośby ofensywne o zatrzymanie hałasu.

Tego rodzaju zachowanie może również utrudniać relacje z najbliższymi ludźmi, ponieważ niektórych dźwięków, takich jak kaszel lub kichanie, nie można uniknąć, a zatem osoba z mizofonią może zacząć unikać przebywania z rodziną lub przyjaciółmi, którzy to robią brzmią częściej.

Ponadto, i chociaż jest to rzadsze, mogą również wystąpić objawy fizyczne, takie jak przyspieszenie akcji serca, bóle głowy, problemy żołądkowe lub ból szczęki..

Główne dźwięki, które powodują mizofonię

Niektóre z najczęstszych dźwięków wywołujących pojawienie się negatywnych uczuć związanych z misofonią to:

• Dźwięki wydawane przez usta: pić, żuć, bekać, całować, ziewać lub myć zęby;
• Oddechy: chrapanie, kichanie lub świszczący oddech;
• Dźwięki związane z głosem: szept, nosowy głos lub wielokrotne używanie słów;
• Dźwięki otoczenia: klawisze klawiatury, włączony telewizor, trzepotanie stron lub tykanie zegara;
• Dźwięki zwierząt: szczekający pies, latające ptaki lub zwierzęta pijące;

Niektóre osoby doświadczają objawów tylko wtedy, gdy słyszą jeden z tych dźwięków, ale są też przypadki, w których trudno jest tolerować więcej niż jeden dźwięk, więc istnieje nieskończona lista dźwięków, które mogą powodować mizofonię.

Jak odbywa się leczenie

Nadal nie ma specyficznego leczenia mizofonii i dlatego stan nie ma wyleczenia. Istnieją jednak pewne terapie, które mogą pomóc osobie łatwiej tolerować dźwięki, uniemożliwiając w ten sposób uczestnictwo w normalnych czynnościach dnia codziennego:

1. Terapia treningowa mizofonii

Jest to rodzaj terapii, która została przeprowadzona u osób cierpiących na mizofonię i którą można przeprowadzić z pomocą psychologa. Szkolenie polega na pomocy osobie skoncentrować się na przyjemnym dźwięku, aby uniknąć nieprzyjemnego dźwięku w otoczeniu.

Tak więc, w pierwszej fazie, można zachęcić osobę do słuchania muzyki podczas posiłków lub w innych sytuacjach, które normalnie powodują reakcję mizofonii, próbując skupić się na muzyce i unikając myślenia o nieprzyjemnym dźwięku. Z biegiem czasu ta technika jest dostosowywana, dopóki muzyka nie zostanie usunięta, a osoba przestanie skupiać uwagę na dźwięku, który spowodował mizofonię.

2. Terapia psychologiczna

W niektórych przypadkach nieprzyjemne uczucie spowodowane konkretnym dźwiękiem może być związane z przeszłymi doświadczeniami tej osoby. W takich przypadkach terapia psychologiczna z psychologiem może być świetnym narzędziem do próby zrozumienia przyczyny powstania zespołu i próby rozwiązania zmiany, a przynajmniej złagodzenia reakcji na nieprzyjemne dźwięki..

3. Korzystanie z ochronników słuchu

To musi być ostatnia wypróbowana technika, dlatego też jest stosowana częściej w skrajnych przypadkach, gdy dana osoba, nawet po wypróbowaniu innych form leczenia, nadal bardzo odpycha dany dźwięk. Polega ona na użyciu urządzenia, które redukuje dźwięki otoczenia, aby osoba nie słyszała dźwięku powodującego mizofonię. Nie jest to jednak najlepsza opcja leczenia, ponieważ może zakłócać zdolność do kontaktów towarzyskich z innymi ludźmi..

Ilekroć stosuje się ten rodzaj leczenia, zaleca się robienie sesji psychoterapeutycznych, aby jednocześnie rozwiązywać problemy związane z mizofonią, aby zmniejszyć potrzebę korzystania z tych urządzeń..

4. Inne terapie

Oprócz tego, co zostało już przedstawione, w niektórych przypadkach psycholog może również wskazać inne techniki, które pomagają w relaksacji i które mogą doprowadzić osobę do lepszego dostosowania się do nieprzyjemnych dźwięków. Te techniki obejmują hipnozę, neuro--biofeedback, medytacja lub uważność, na przykład, które można stosować samodzielnie lub w połączeniu ze wskazanymi powyżej technikami.