Czym są Bipolar Mania i Hypomania i jak je zidentyfikować

Mania jest jednym z etapów choroby afektywnej dwubiegunowej, choroby znanej również jako choroba maniakalno-depresyjna. Charakteryzuje się stanem intensywnej euforii, ze zwiększoną energią, pobudzeniem, niepokojem, manią wielkości, mniejszą potrzebą snu, a nawet może powodować agresję, urojenia i halucynacje.

Z kolei hipomania jest łagodniejszą formą manii, z mniej poważnymi objawami, które mniej przeszkadzają w codziennym życiu danej osoby, z rozmowami, większym usposobieniem, niecierpliwością, większą towarzyskością, inicjatywą i energią do wykonywania codziennych czynności.

Osoba z chorobą afektywną dwubiegunową doświadcza wahań nastroju między atakami manii lub hipomanii i depresji. Ogólnie, na przemian pomiędzy epizodami manii i depresji, choroba jest klasyfikowana jako Zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu 1. Przy naprzemiennej hipomanii i depresji klasyfikuje się ją jako Choroba afektywna dwubiegunowa typu 2. Zrozum, czym jest zaburzenie afektywne dwubiegunowe i jego cechy.

Ważne jest, aby pamiętać, że nie każda zmiana nastroju wskazuje na manię lub zaburzenie afektywne dwubiegunowe, ponieważ wszyscy mają małe wahania nastroju w ciągu dnia lub tygodnia. Aby wykryć manię dwubiegunową, psychiatra musi przeprowadzić ocenę objawów i ustalić, czy są one charakterystyczne dla choroby.

Główne objawy

Dwubiegunowa mania i hipomania wywołują uczucie euforii, które są bardzo nieproporcjonalne w stosunku do każdego pozytywnego zdarzenia. Główne objawy to:

1. Bipolar Mania

Epizod maniakalny ma objawy, które obejmują:

Nadmierna euforia;
Napompowane poczucie własnej wartości lub manii wielkości;
Mów nadmiernie;
Przyspieszone myślenie, ucieczka od pomysłów;
Za dużo rozproszenia;
Większe pobudzenie lub energia do wykonywania czynności;
Utrata kontroli nad ich postawami;
Zaangażowanie w ryzykowne działania, które zwykle wymagają ostrożności, takie jak na przykład nieuzasadnione inwestycje finansowe, dokonywanie gwałtownych zakupów lub znaczny wzrost apetytu seksualnego;
Może wystąpić drażliwość lub agresywność;
Mogą występować urojenia lub omamy.

Aby zdarzenie można było scharakteryzować jako manię, muszą wystąpić co najmniej 3 objawy, które muszą trwać co najmniej 7 dni i utrzymywać się przez większą część dnia lub w przypadkach, gdy są tak poważne, że wymagają hospitalizacji..

Objawy te są tak intensywne, że zwykle zakłócają społeczne i zawodowe relacje danej osoby z chorobą, uważając ją za nagły przypadek medyczny i społeczny, który należy jak najszybciej leczyć.

2. Hipomania

Objawy epizodu hipomanii są podobne do objawów manii, jednak są łagodniejsze. Główne z nich to:

Euforia lub wysoki nastrój;
Większa kreatywność;
Na przykład zmniejszona potrzeba snu, wypoczęty po spaniu przez około 3 godziny;
Mów więcej niż zwykle lub rozmawiaj;
Przyspieszone myślenie;
Łatwe rozproszenie uwagi;
Pobudzenie lub zwiększona energia do wykonywania czynności;
Z łatwością wykonuj czynności wymagające większej ostrożności, takie jak gwałtowne zakupy, ryzykowne inwestycje finansowe i zwiększony apetyt na seks.

Objawy hipomanii zwykle nie powodują szkód w relacjach społecznych i zawodowych, ani nie powodują objawów takich jak urojenia lub omamy, poza tym zwykle trwają krótko, około 1 tygodnia..

Ponadto nie są wystarczająco poważne, aby wymagać hospitalizacji, aw niektórych przypadkach mogą nawet pozostać niezauważeni. W takich przypadkach wielu pacjentów kończy się na depresji, ponieważ zmiany nastroju mogą nie zostać wykryte.

Jak potwierdzić

Epizod manii lub hipomanii jest identyfikowany przez psychiatrę, który oceni objawy zgłaszane przez pacjenta lub bliskich ludzi.

Ważne jest również, aby lekarz dokonał ocen i testów, które mogą wykluczyć inne choroby lub sytuacje, które powodują podobne objawy, takie jak rozregulowanie tarczycy, skutki uboczne leków, takich jak kortykosteroidy, stosowanie nielegalnych narkotyków lub inne choroby psychiczne, takie jak schizofrenia lub zaburzenia osobowości. na przykład.

Sprawdź także, jakie są główne zaburzenia psychiczne i jak je zidentyfikować.

Jak leczyć

Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej kieruje psychiatra, przy użyciu leków stabilizujących nastrój, takich jak na przykład lit lub walproinian. Leki przeciwpsychotyczne, takie jak haloperidol, kwetiapina lub olanzapina, mogą być również wskazane w celu uspokojenia zachowania i zmniejszenia objawów psychotycznych.

Psychoterapia psychologa jest bardzo pomocna w pomaganiu pacjentowi i rodzinie w radzeniu sobie ze zmianami nastroju. Leki przeciwlękowe mogą być również wskazane w przypadkach silnego pobudzenia, a ponadto, w ciężkich przypadkach lub opornych na leczenie, może być wskazane leczenie elektrowstrząsowe.

Dowiedz się więcej o opcjach leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej.