Wskazania do biopsji nerek, jak to się robi i przygotowanie

Biopsja nerek to badanie lekarskie, w którym pobiera się niewielką próbkę tkanki nerkowej w celu zbadania chorób, które wpływają na nerkę lub w celu towarzyszenia pacjentom, na przykład po przeszczepie nerki. Biopsję należy wykonać w szpitalu, a osoba musi być obserwowana przez 12 godzin, aby lekarz mógł monitorować rozwój osoby i ilość krwi w moczu..

Przed wykonaniem biopsji konieczne jest wykonanie innych testów, takich jak koagulogram i testy moczu, oprócz ultrasonografii nerek, w celu sprawdzenia obecności torbieli, kształtu i charakterystyki nerek, a tym samym sprawdzenia, czy można wykonać test. biopsja. Ta procedura nie jest wskazana, jeśli dana osoba ma pojedynczą nerkę, ma oznaki i objawy zakażenia, jest hemofilna lub ma policystyczną nerkę.

Wskazania do biopsji nerek

Nefrolog może wskazać biopsję nerki, gdy w moczu nieznanego pochodzenia obserwuje się dużą ilość białek i / lub krwi, w przypadku ostrej niewydolności nerek, która nie ulega poprawie i po przeszczepie nerki w celu monitorowania pacjenta.

Dlatego wskazana jest biopsja nerki w celu zbadania chorób wpływających na nerkę i potwierdzenia diagnozy, takich jak:

Ostra lub przewlekła niewydolność nerek;
Kłębuszkowe zapalenie nerek;
Toczniowe zapalenie nerek;
Niewydolność nerek.

Ponadto można wskazać biopsję nerek, aby ocenić odpowiedź choroby na leczenie i zweryfikować stopień upośledzenia czynności nerek.

Nie za każdym razem, gdy zmieniają się wyniki, konieczne jest wykonanie biopsji. Oznacza to, że jeśli dana osoba ma krew w moczu, zmiany kreatyniny lub białka w moczu w izolacji i nie towarzyszy mu nadciśnienie, na przykład biopsja nie jest wskazana. Ponadto nie ma potrzeby wykonywania biopsji, jeśli znany jest powód upośledzenia czynności nerek.

Jak to jest zrobione

Biopsję należy wykonać w szpitalu, stosując znieczulenie miejscowe u dorosłych pacjentów, którzy współpracują przy zabiegu lub sedacji u dzieci lub u dorosłych, którzy nie współpracują. Procedura trwa około 30 minut, jednak zaleca się, aby pacjent pozostawał w szpitalu przez 8 do 12 godzin po zabiegu, aby lekarz mógł ocenić odpowiedź osoby na badanie.

Przed zabiegiem wykonuje się USG nerek i układu moczowego, aby sprawdzić, czy są jakieś zmiany, które zagrażają lub zwiększają ryzyko badania. Ponadto wykonuje się testy laboratoryjne, takie jak posiew krwi, koagulogram i test moczu, aby sprawdzić, czy można wykonać biopsję bez żadnych komplikacji.

Jeśli wszystko jest zgodne, osobę kładzie się na brzuchu, a badanie przeprowadza się za pomocą obrazu ultrasonograficznego, co pozwala zidentyfikować najlepsze miejsce do umieszczenia igły. Igła pobiera próbkę tkanki nerkowej, która jest wysyłana do laboratorium w celu analizy. Przez większość czasu pobiera się dwie próbki z różnych lokalizacji nerki, aby wynik był dokładniejszy.

Po biopsji pacjent musi pozostać w szpitalu w celu monitorowania i nie ma ryzyka krwawienia po zabiegu ani zmiany ciśnienia krwi. Ważne jest, aby pacjent poinformował lekarza o wszelkich objawach pojawiających się po biopsji, takich jak trudności w oddawaniu moczu, dreszcze, obecność krwi w moczu ponad 24 godziny po biopsji, omdlenie lub nasilony ból lub obrzęk miejsca, w którym biopsja.

Przygotowanie do biopsji nerek

Aby wykonać biopsję, zaleca się, aby nie przyjmować żadnych leków, takich jak antykoagulanty, środki przeciw agregacji płytek krwi lub leki przeciwzapalne co najmniej na tydzień przed wykonaniem biopsji. Ponadto lekarz zaleca wykonanie USG nerek, aby sprawdzić obecność tylko jednej nerki, guzów, torbieli, zwłóknionych lub zanikowych nerek, które są przeciwwskazaniami do badania.

Przeciwwskazania i możliwe powikłania

Biopsja nerek nie jest wskazana w przypadku pojedynczych nerek, zanikowych lub policystycznych nerek, problemów z krzepnięciem, niekontrolowanego nadciśnienia lub objawów zakażenia dróg moczowych.

Biopsja nerek jest niskiego ryzyka i nie ma wielu powiązanych powikłań. Jednak w niektórych przypadkach możliwe jest krwawienie. Z tego powodu zaleca się, aby osoba pozostała w szpitalu, aby lekarz mógł obserwować obecność wszelkich oznak wskazujących na krwawienie wewnętrzne.