Antybiogram, jak to się robi i jak zrozumieć wynik

Antybiogram, znany również jako test wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe (TSA), jest egzaminem mającym na celu określenie wrażliwości i profilu oporności bakterii na antybiotyki. Dzięki wynikowi antybiogramu lekarz może wskazać, który antybiotyk najlepiej nadaje się do leczenia infekcji pacjenta, unikając w ten sposób stosowania niepotrzebnych antybiotyków, które nie zwalczają infekcji, oprócz pojawienia się oporności.

Zwykle antybiogram wykonuje się po identyfikacji drobnoustrojów w dużych ilościach we krwi, moczu, kale i tkankach. Tak więc, zgodnie ze zidentyfikowanym mikroorganizmem i profilem wrażliwości, lekarz może wskazać najbardziej odpowiednie leczenie.

Jak powstaje antybiogram

Aby wykonać antybiogram, lekarz poprosi o pobranie materiału biologicznego, takiego jak krew, mocz, ślina, śluz, kał lub komórki z narządu zanieczyszczonego przez bakterie. Próbki te są następnie wysyłane do laboratorium mikrobiologicznego w celu analizy i hodowli w pożywce hodowlanej, która sprzyja rozwojowi bakterii..

Po wzroście mikroorganizm jest izolowany i poddawany testom identyfikacyjnym w celu dojścia do wniosku bakterii odpowiedzialnych za infekcję. Po izolacji wykonuje się również antybiogram, aby poznać profil wrażliwości i oporności bakterii, co można wykonać na dwa sposoby:

• Antyogram dyfuzyjny na agarze: w tej procedurze małe papierowe krążki zawierające różne antybiotyki umieszcza się na płytce z odpowiednią pożywką hodowlaną do wzrostu bakterii. Po 1-2 dniach w szklarni można zaobserwować, czy wokół dysku słychać rozwój bakterii. Przy braku wzrostu bakterii mówi się, że bakterie są wrażliwe na ten antybiotyk, uważane za najbardziej odpowiednie do leczenia infekcji;
• Antyogram oparty na rozcieńczeniu: w tej procedurze znajduje się pojemnik z kilkoma rozcieńczeniami antybiotyku o różnych dawkach, w którym umieszcza się analizowane bakterie i określa się minimalne stężenie hamujące (CMI) antybiotyku. W pojemniku, w którym nie zaobserwowano wzrostu bakterii, znajduje się odpowiednia dawka antybiotyku.

Obecnie w laboratoriach antybiogram wykonuje się za pomocą sprzętu, który testuje oporność i wrażliwość bakterii. Raport opublikowany przez sprzęt informuje, na jakie antybiotyki bakteria była odporna i które były skuteczne w zwalczaniu mikroorganizmu i w jakim stężeniu.

Urokultura z antybiogramem

Infekcja dróg moczowych jest jedną z najczęstszych infekcji u kobiet, głównie u mężczyzn. Dlatego lekarze często proszą o uzupełnienie testu moczu typu 1, EAS i posiewu moczu wraz z antybiogramem. W ten sposób lekarz jest w stanie sprawdzić, czy w moczu występuje jakakolwiek zmiana wskazująca na problemy z nerkami, poprzez EAS i obecność bakterii w drogach moczowych, które mogą wskazywać na zakażenie, poprzez posiew moczu.

Jeśli zostanie potwierdzona obecność bakterii w moczu, następnie wykonuje się antybiogram, aby lekarz wiedział, który antybiotyk jest najbardziej odpowiedni do leczenia. Jednak w przypadku infekcji dróg moczowych leczenie antybiotykami jest zalecane tylko wtedy, gdy dana osoba ma objawy zapobiegające rozwojowi oporności bakteryjnej.

Zrozum, jak odbywa się urokultura.

Jak interpretować wynik

Wynik antybiogramu może potrwać do 3 do 5 dni i jest uzyskiwany poprzez analizę wpływu antybiotyków na wzrost bakterii. Antybiotyk, który hamuje rozwój bakterii, jest wskazany do leczenia infekcji, ale jeśli bakterie rosną, a antybiotyki nie działają, oznacza to, że bakterie nie są wrażliwe na ten antybiotyk, to znaczy oporny.

Bardzo częstym przykładem jest antybiogram wykonywany w przypadku infekcji dróg moczowych. Bakteria Escherichia coli (E. coli) jest jedną z głównych przyczyn infekcji dróg moczowych, aw większości przypadków antybiogram wskazuje, że bakteria ta jest wrażliwa na antybiotyki, takie jak na przykład Fosfomycyna, Nitrofurantoina, Amoksycylina z Clavulonate, Norfloxacino lub Ciprofloxacino. Istnieją jednak już doniesienia o E. coli odporny na zwykle stosowane antybiotyki. Dlatego ważne jest, aby lekarz wiedział, jaki jest wynik antybiogramu, aby można było rozpocząć leczenie. Naucz się rozpoznawać oznaki i objawy infekcji E. coli.

Wynik antybiogramu musi być interpretowany przez lekarza, który przestrzega wartości minimalnego stężenia hamującego, zwanego także CMI lub MIC, i / lub średnicy halo hamowania, w zależności od wykonanego testu. IMC odpowiada minimalnemu stężeniu antybiotyku, który może hamować wzrost bakterii i jest zgodny ze standardami Instytut Norm Klinicznych i Laboratoryjnych, CLSI i mogą się różnić w zależności od testowanego antybiotyku i zidentyfikowanego mikroorganizmu.

Zgodnie z wartościami CMI można stwierdzić, czy mikroorganizm jest niewrażliwy, podatny, pośredni czy oporny na badany środek przeciwdrobnoustrojowy. Na przykład w przypadku E. coli, CLSI ustala, że ​​CMI dla ampicyliny mniejszej lub równej 8 µg / ml wskazuje na podatność na antybiotyk, a jego stosowanie do leczenia jest zalecane, natomiast wartości równe lub większe niż 32 µg / ml wskazują, że bakteria jest oporna . Zatem na podstawie danych z antybiogramu lekarz może zidentyfikować najlepszy antybiotyk dla danej osoby.

W przypadku antybiogramu dyfuzyjnego na agarze, gdzie papiery zawierające określone stężenia antybiotyków umieszcza się w pożywce hodowlanej z bakteriami, po inkubacji przez około 18 godzin można zauważyć obecność aureoli hamowania. Na podstawie wielkości aureoli można zweryfikować, czy bakteria jest niewrażliwa, podatna, pośrednia lub oporna na antybiotyk. Wynik należy również interpretować na podstawie oznaczenia CLSI, które określa to dla testu wrażliwości na E. coli na przykład dla ampicyliny halo hamujące mniejsze niż lub równe 13 mm oznacza, że ​​bakteria jest oporna na antybiotyk, a halo równe lub większe niż 17 mm wskazuje, że bakteria jest wrażliwa.

Dlaczego konieczne jest zidentyfikowanie odpowiedniego antybiotyku?

Zastosowanie antybiotyków, które nie są odpowiednie i skuteczne dla mikroorganizmu, opóźnia powrót do zdrowia, częściowo leczy infekcję i sprzyja rozwojowi mechanizmów oporności bakterii, co utrudnia leczenie infekcji.

Z tego samego powodu bardzo ważne jest, aby nie stosować antybiotyków bez wskazówek lekarza i niepotrzebnie, ponieważ może to ostatecznie doprowadzić do wyboru bakterii, które są bardziej odporne na antybiotyki, zmniejszając możliwości stosowania leków w walce z infekcjami.