Jak rozpoznać i leczyć zwichnięcie barku

Zwichnięcie barku jest bolesną sytuacją, ale nie zawsze jest łatwo być postrzeganym przez ogół populacji. Niektóre z najczęstszych przyczyn to np. Pływanie, koszykówka lub siatkówka, wypadek samochodowy lub nieprawidłowe podnoszenie ciężkiego przedmiotu na siłowni, na przykład.

Kiedy kość ramienia, którą jest kość ramienna, powraca sama do stawu barkowego, który jest kręgosłupem, nazywamy ten fakt podwichnięciem, które może powodować tylko ból w tym miejscu, bez potrzeby unieruchomienia lub jakiegokolwiek innego leczenia. Ale jeśli takie podwichnięcie zdarza się często, mięśnie tego regionu muszą zostać wzmocnione, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu..

Czasami zwichnięcie barku może również spowodować pewne uszkodzenie ścięgien rotatora, co wymaga fizjoterapii. Można wiedzieć, czy te ścięgna zostały dotknięte, jeśli ból utrzymuje się nawet po całkowitym wyleczeniu ruchu ramion.

Objawy zwichnięcia barku

Objawami zwichnięcia barku są:

• Silny ból barku, który może promieniować na ramię i wpływać na szyję,
• Jedno ramię może różnić się od drugiego, wyższe lub niższe;
• Niemożność wykonywania ruchów dotkniętym ramieniem.

Zwykle osoba trzyma ramię drugą ręką, ponieważ wie, że ramię się poruszyło, ale specjalista musi dokonać dokładnej diagnozy. Czasami może być konieczne wykonanie badania rentgenowskiego, aby lepiej ocenić zmianę i ustalić, czy występuje jakieś poważne uszkodzenie, takie jak fragment kości w dotkniętym stawie. Lekarz może również zlecić badanie MRI w celu oceny tkanek, takich jak sama torebka stawowa, ścięgna i więzadła.

Zobacz, co zrobić, gdy nastąpi zwichnięcie barku.

Jak leczyć

Lekarz ortopeda powinien wskazać najwłaściwsze leczenie zwichnięcia barku po obserwacji wieku, pozycji stawu i stanu zdrowia osoby. Aby złagodzić ból, lekarz może przepisać środek przeciwbólowy lub przeciwzapalny.

• Unieruchomienie:

Lekarz może umieścić staw z powrotem na miejscu, a następnie obszar można zabandażować, umieszczając ramię na klatce piersiowej w celu odzyskania zaangażowanych tkanek. Unieruchomienie można utrzymać przez 3 tygodnie w zależności od wieku osoby, stylu zdrowia i ogólnego stanu zdrowia.

Po usunięciu unieruchomienia może być konieczne odzyskanie ruchów poprzez wykonane odcinki, z zachowaniem granicy bólu. W niektórych przypadkach, gdy ograniczenie jest poważne, może być konieczna fizykoterapia, aby wzmocnić mięśnie i zapobiec ponownemu wystąpieniu epizodu..

• Chirurgia:

Operacja jest wskazana dla młodych ludzi lub sportowców, szczególnie gdy występuje uszkodzenie na wardze glenohumeralnej, luźność torebki stawowej lub ścięgien barku w celu naprawy tych tkanek, a także w celu zapobiegania przyszłym zwichnięciom u osób, które mają kilka epizodów zwichnięcia lub podwichnięcia rocznie. Operacja jest zwykle wykonywana za pomocą artroskopii, ponieważ powrót do zdrowia jest szybszy, ale w każdym razie fizjoterapia musi być wykonywana przez kilka miesięcy, aż do pełnego przywrócenia integralności i dynamiki barku..

Osobom ćwiczącym aktywność fizyczną zaleca się nie trenować zranionej ręki i barku w pierwszym miesiącu, wykonując wyłącznie ćwiczenia fizykoterapeutyczne. Sportowcy zwykle wracają do zawodów po 5 lub 6 miesiącach zwichnięcia.

• Fizjoterapia:

Wskazane jest po unieruchomieniu lub operacji, aby przywrócić zakres ruchu, siłę mięśni i ustabilizować staw barkowy, zapobiegając dalszym zwichnięciom. Fizjoterapeuta powinien ocenić osobę i wskazać najbardziej odpowiednie leczenie fizykoterapeutyczne, ponieważ może ono być różne dla różnych osób. Sesje zwykle rozpoczynają się 3 tygodnie po urazie i mogą trwać miesiące, szczególnie jeśli przeprowadzana jest operacja. 

Leczenie fizjoterapeutyczne można wykonać za pomocą strategii łagodzenia bólu, zwiększonego zakresu ruchu, gojenia się ran, wzmocnienia mięśni i stabilizacji stawu barkowego. Niektóre z zabiegów, które mogą być przydatne, to rozluźnienie mięśni, zwolnienie mięśniowo-powięziowe rękami, piłka tenisowa, wałek ze sztywnej pianki lub terapia próżniowa. Ćwiczenia rozciągające mięśnie ramion we wszystkich kierunkach, a także trapez w okolicy szyi należy stopniowo wprowadzać za pomocą elastycznej taśmy zwanej „rabandą ”, aby stopniowo zwiększać odporność mięśni. 

Aby ustabilizować ramię, gdy nie ma już bólu i można wykonywać ćwiczenia z elastyczną opaską bez żadnego bólu lub ograniczeń ruchowych, można wprowadzić propriocepcję i ćwiczenia kliniczne Pilates.