Wszystko o AIDS i HIV, czym są, historia, objawy i leczenie

AIDS - zespół nabytego niedoboru odporności - jest poważną chorobą układu odpornościowego spowodowaną wirusem HIV - ludzkim wirusem niedoboru odporności - akronimem w języku angielskim. Nieleczona choroba może prowadzić do śmierci, ponieważ obecność wirusa HIV osłabia system obronny organizmu, powodując, że osoba jest bardziej podatna na inne infekcje wirusami, grzybami lub bakteriami, które normalnie są zwalczane przez zdrowy układ odpornościowy. Jak dotąd nie ma ostatecznego lekarstwa
szczepionka.

Po zakażeniu wirusem HIV - ludzkim wirusem niedoboru odporności - dana osoba nazywa się HIV pozytywnym lub seropozytywnym i może zarazić innych poprzez kontakt z ich krwią i / lub płynami ustrojowymi, nawet jeśli nie wykazują żadnych specyficznych objawów..

Wirus replikuje się powoli w ciele, wpływając na komórki obronne ludzkiego ciała, limfocyty T CD4 +, główne cele HIV. Komórki te organizują i kierują odpowiedzią komórkową na mikroorganizmy, takie jak bakterie, wirusy i inne agresywne czynniki, które infekują ludzkie ciało..

Wirus HIV, znajdujący się w ludzkim ciele, dociera do układu odpornościowego, przyczepiając się do składnika błony komórkowej CD4, penetrując jego wnętrze tam, gdzie się namnaża. W rezultacie system obronny powoli traci zdolność odpowiedniego reagowania, co czyni jednostkę bardziej podatną na procesy zakaźne. Kiedy organizm traci zdolność reagowania na te czynniki zewnętrzne, pojawiają się oznaki i / lub objawy definiujące AIDS. Ten moment zwykle oznacza początek leczenia lekami przeciwretrowirusowymi, które zwalczają reprodukcję wirusa. Ważne jest, aby wiedzieć, że zarażenie wirusem HIV nie oznacza, że masz AIDS. Istnieje wiele osób zarażonych wirusem HIV, które żyją lata bez objawów i bez rozwoju choroby. Ale nadal mogą przenosić wirusa na inne osoby.

Historia powstania AIDS

Uważa się, że AIDS powstało w Kongo w 1920 r., Ale stało się znane w 1981 r. W Stanach Zjednoczonych, kiedy zaczęli pojawiać się pierwsi zarażeni ludzie, którzy mieli mięsaka Kaposiego, rzadkiego rodzaju raka charakteryzującego się zajęciem naczyń krwionośnych i limfatycznych i w konsekwencji układ odpornościowy. Chociaż nadal nie ma leku, który mógłby wyleczyć AIDS i / lub wyeliminować wirusa HIV, dzięki postępowi medycyny ludzie mogą żyć przez wiele lat, pod warunkiem, że zapewnią im niezbędną opiekę.

Krótka historia AIDS jest następująca:

1920: Wirus HIV został znaleziony w Kongo, prawdopodobnie u naczelnych, ponieważ zwykle mają wirusy z tej samej rodziny HIV. Afrykańskie szympansy mają 98% wirusa przypominającego HIV, który objawia się u ludzi, dlatego uważa się, że mają one wspólne pochodzenie.
1981: Pierwsze przypadki osób z poważnym upośledzeniem układu odpornościowego, które zmarły z powodu niezwykłych chorób. Wszyscy byli homoseksualnymi Amerykanami i mieli mięsaka Kaposiego, rodzaj raka, który stał się znany jako rak gejów.
1983: Francuskim naukowcom udało się zidentyfikować wirusa AIDS, HIV - 1, we krwi i wydzielinach ciała, takich jak mleko matki, wydzieliny z pochwy i nasienie, w których choroba jest przenoszona.
1986: Zidentyfikowano kolejnego wirusa HIV, zwanego HIV - 2, i stworzono również pierwszy lek na AIDS, Zidovudine (AZT), lek przeciwretrowirusowy, który nie eliminując wirusa HIV, pomógł w zapobieganiu namnażaniu się wirusa. w ciele. W tym samym roku pojawiły się pierwsze przypadki w Europie.
1996: Powstał pierwszy koktajl leków, składający się z 3 środków, które pomagają zwalczać replikację wirusa, zwiększając żywotność osób zakażonych wirusem HIV. W tym samym roku były przypadki w Afryce, Indiach i Chinach.
2006: Odkryto, że obrzezanie, które przecina napletek pokrywający głowę prącia, może zmniejszyć szanse zarażenia się wirusem HIV o 50%.
2010: Odkryto, że żel dopochwowy zawierający leki przeciwretrowirusowe, gdy jest stosowany prawidłowo przez kobiety, może zmniejszyć ryzyko zarażenia się wirusem HIV o 50%.
2011: Stwierdzono, że jeśli osoby zarażone wirusem HIV podjęły leczenie wkrótce po zakażeniu, prawdopodobieństwo zakażenia ich partnerów seksualnych było znacznie mniejsze.

Różnica między AIDS a HIV

AIDS to nazwa choroby, a HIV to nazwa wirusa, który powoduje chorobę, więc nie jest dokładnie taki sam. Ponadto posiadanie wirusa HIV nie jest tym samym, co manifestowanie choroby i jej objawów. Innymi słowy, osoba może być nosicielem wirusa HIV, ale być zdrowym, podczas gdy osoba z AIDS ma układ odpornościowy zainfekowany wirusem HIV, który osłabia osobnika różnymi objawami lub objawami choroby z powodu namnażania i agresji. komórek odpornościowych.

Istnieją 2 główne typy wirusa HIV: HIV 1 i HIV 2. Jednak wirusy te replikowały się na różne sposoby z upływem czasu i dlatego zostały sklasyfikowane jako:

HIV 1: A, B, C, D, E, F, G, H, I i O
HIV 2: A, B, C, D i E.

Kiedy dana osoba odkryje, że został zarażony wirusem HIV, należy wiedzieć, jaki typ wirusa ma, ponieważ istnieją różne schematy terapeutyczne dla każdej grupy. Podczas gdy grupa HIV 1 A lepiej reaguje na dawkę leku, grupa HIV 2 E lepiej reaguje na inny rodzaj dawki. Dlatego lekarz prosi o inne bardziej szczegółowe testy w celu ustalenia rodzaju wirusa i jego miana wirusa, ponieważ leczenie HIV jest bardzo zindywidualizowane, a dawka leków nie jest dokładnie taka sama dla wszystkich zarażonych.

Jak zdobyć HIV

Wirus HIV znajduje się we krwi i płynach ustrojowych, takich jak mleko matki, wydzielina z pochwy i nasienie. Tak więc osoba może zostać zarażona wirusem HIV, gdy wejdzie w bezpośredni kontakt z tymi wydzielinami, co może nastąpić na następujące sposoby:

Podczas karmienia piersią, dlatego kobiety z HIV + nie mogą karmić piersią, a ich dzieci muszą rodzić się zgodnie z planowym cesarskim cięciem, aby nie zostały skażone;
Podczas ciąży, gdy kobieta nie wie, że ma wirusa, bez stosowania leków przeciwretrowirusowych w czasie ciąży i / lub podczas porodu, które po zastosowaniu zmniejszają ryzyko zarażenia noworodka;
Seks bez zabezpieczenia (prezerwatywa) z osobą HIV +, zarówno dopochwową, doustną i / lub odbytu;
Udostępnianie strzykawki do wstrzykiwania narkotyków;
Bezpośredni kontakt z krwią osoby zakażonej wirusem HIV +, w wypadkach drogowych, skaleczeniach i / lub innych wypadkach z ostrymi przedmiotami, takimi jak noże, strzykawki, nożyczki lub skalpel, między innymi sytuacjami z udziałem krwi skażonej wirusem HIV 1 lub 2.

Kilka lat temu otrzymanie transfuzji krwi było jednym ze sposobów zarażenia, ale w ostatnich latach cała krew od dawców krwi jest badana na obecność wirusa HIV 1 i HIV 2. Jeśli wirus jest obecny w badanej krwi, jest odrzucany , ale w przypadku jakiegokolwiek zanieczyszczenia zarażona osoba otrzyma odpowiednie leczenie. Zatem cała oddana krew jest bezpieczna i wolna od HIV i nie jest już źródłem zanieczyszczenia..

Czynnikami zwiększającymi ryzyko przeniesienia są osoby zakażone wirusem HIV o wysokim ładunku wirusa, sam AIDS, receptywny seks analny, seks podczas menstruacji, seks z osobami z łagodnym rakiem, kiłą, opryszczką narządów płciowych i / lub innymi infekcje przenoszone drogą płciową.

Ważne jest, aby pamiętać, że wirus nie jest przenoszony przez uściski, pocałunki i / lub dotykanie osób zakażonych wirusem HIV. Dlatego ważne jest, aby wspierać osobę z wirusem HIV / AIDS, a także unikać kontaktów osobistych i społecznych.

Objawy HIV

Zaraz po zarażeniu wirusem HIV można zaobserwować:

Zmęczenie, niska gorączka, ból gardła,
Ból głowy, pot nocny, biegunka,
Kandydoza jamy ustnej, ból mięśni i stawów, wrażliwość na światło,
Nudności, wymioty, utrata masy ciała, małe rany w jamie ustnej.

Objawy te trwają maksymalnie 14 dni i można je łatwo pomylić z zwykłą grypą. Ponieważ objawy te nie przyciągają uwagi i wydają się być powszechne, normalne jest, że osoba wykrywa wirusa w miesiącach lub latach po zakażeniu podczas przeprowadzania określonego badania krwi na obecność wirusa HIV 1 i HIV 2. Ale nawet jeśli testy na HIV są wykonywane na tym etapie, wynik będzie negatywny z powodu okna immunologicznego wirusa. Poznaj okno odporności na HIV.

Zazwyczaj objawy te nie trwają dłużej niż 1 tydzień, a następnie znikają całkowicie. Wirus zaczyna się replikować w ludzkim ciele w sposób cichy, około 8 do 10 lat, bez wywoływania jakichkolwiek objawów, będąc fazą nazywaną bezobjawową.

Objawy AIDS

Pierwsze objawy AIDS pojawiają się, gdy system obronny organizmu jest bardzo zagrożony, co sprzyja pojawianiu się chorób. W tej fazie są:

Choroba morska;
Wymioty;
Biegunka;
Pot nocny;
Zmęczenie;
Zapalenie zatok;
Kandydoza jamy ustnej i pochwy;
Obrzęk węzłów chłonnych;
Widoczna utrata masy ciała bez wyraźnej przyczyny.

Objawy AIDS są bardzo widoczne, a układ odpornościowy jest coraz bardziej upośledzony, co sprzyja występowaniu chorób oportunistycznych, takich jak między innymi toksoplazmoza, mięsak Kaposiego, zapalenie wątroby, opryszczka i kandydoza. Zobacz, jak rozpoznać objawy AIDS.

Jak się dowiedzieć, czy mam HIV lub AIDS

Jedynym sposobem potwierdzenia, że dana osoba jest zarażona wirusem HIV i że może rozwinąć się AIDS, jest przeprowadzenie specjalnego badania krwi o nazwie anty-HIV 1 i anty-HIV 2. To badanie krwi jest dostępne we wszystkich klinikach , szpitale i laboratoria, a SUS może je bezpłatnie wykonywać w centrach testowych w całym kraju.

Badanie to musi być przeprowadzone przez wszystkie kobiety, które chcą zajść w ciążę, jest to część opieki prenatalnej wszystkich kobiet w ciąży monitorowanych w SUS lub prywatnych klinikach, a cała oddana krew jest badana. Jednak każdy może zostać przebadany na AIDS, jeśli podejrzewa, że mógł mieć kontakt z wirusami, ponieważ na przykład używał narkotyków dożylnie lub uprawiał seks bez prezerwatywy, na przykład.

Najlepszy czas na test na obecność wirusa HIV wynosi od 40 do 60 dni po ryzykownym zachowaniu, to znaczy od momentu, gdy dana osoba podejrzewa, że mogła zostać zarażona, ponieważ jeśli test zostanie wykonany przed upływem tych 40 dni, jego wynik może być fałszywie ujemny. Zrozumieć wynik testu na HIV.

Leczenie HIV i AIDS

Leczenie AIDS odbywa się za pomocą terapii przeciwretrowirusowej, która polega na stosowaniu koktajlu leków wskazanych przez lekarza, które należy przyjmować codziennie i którego celem jest wzmocnienie układu odpornościowego i zapobieganie replikacji wirusa. Wszystkie leczenie AIDS jest świadczone bezpłatnie przez SUS, który zapewnia protokoły użytkowania.

Leczenie powinno być wykonywane do końca życia i wymaga okresowych testów, takich jak pełna morfologia krwi, ocena wątroby i nerek, testy na syfilis, wirusowe zapalenie wątroby typu B i C, toksoplazmoza, wirus cytomegalii, prześwietlenie klatki piersiowej, coroczny test gruźlicy, wymaz z papki, profil odporność immunologiczna i wirusowa.

Są one stosowane w połączeniu z różnymi dawkami, które mogą być modyfikowane zgodnie z protokołami i które mogą być przepisywane i zmieniane w razie potrzeby, w zależności od potrzeby danej osoby z dawkami związanymi z etapem infekcji / choroby. Dowiedz się więcej o leczeniu AIDS.

Ponieważ HIV i AIDS nie ma lekarstwa

Wirus HIV replikuje się na różne sposoby, więc leki, które wydają się być w stanie zatrzymać ich replikację, szybko przestają działać, ponieważ wirus dostosowuje się do samego organizmu i może być replikowany w inny sposób..

Kilka badań szuka sposobu na wyeliminowanie istniejących wirusów i zapobieganie ich replikacji w organizmie. Istnieje tylko jeden przypadek wyleczenia z AIDS, ale z tak wieloma szczegółami, że niemożliwe jest powtórzenie tego samego leczenia u wszystkich dotkniętych nim osób. Szczepionka przeciw HIV może być również rozwiązaniem, jednak jej formuła nie została jeszcze znaleziona. Zrozum, dlaczego wciąż nie ma szczepionki przeciwko wirusowi HIV.

Jak zapobiegać HIV i AIDS

Aby nie zostać zakażonym wirusem HIV, a tym samym nie rozwijać AIDS, zaleca się:

Używaj prezerwatyw męskich lub żeńskich we wszystkich kontaktach seksualnych, zarówno podczas pieszczot, jak i penetracji pochwy, odbytu lub jamy ustnej. Prawidłowe stosowanie prezerwatyw może zmniejszyć ryzyko zanieczyszczenia o ponad 95%;
Nie udostępniać zużytych strzykawek;
Unikaj kontaktu z krwią lub wydzielinami, które mogą być zanieczyszczone;
Zidentyfikuj i leczyć wszelkie choroby przenoszone drogą płciową, ponieważ zwiększają ryzyko zarażenia wirusem HIV.

Pacjenci z HIV + muszą również zachować te środki ostrożności, aby uniknąć ponownego zakażenia innym typem wirusa HIV, ponieważ istnieje kilka podtypów wirusów, które mogą utrudniać kontrolę miana wirusa..