8 głównych chorób wenerycznych, objawów, leczenia i jak tego uniknąć

Choroby weneryczne to te, które są przenoszone przez niechroniony stosunek doustny, dopochwowy lub odbytu, to znaczy bez prezerwatywy. Choroby weneryczne można również nazwać infekcjami przenoszonymi drogą płciową lub chorobami przenoszonymi drogą płciową, a nawet jeśli nie ma widocznych i charakterystycznych oznak i objawów choroby, możliwe jest przeniesienie na partnera seksualnego.

Głównymi chorobami wenerycznymi są rzeżączka, kiła, chlamydia, HPV i HIV, i ważne jest, aby infekcja została zidentyfikowana, najlepiej na wczesnych etapach choroby, ponieważ możliwe jest, że leczenie rozpocznie się wkrótce potem i zwiększy szanse na wyleczenie. Ważne jest, aby leczenie było wykonywane przez parę, ponieważ nawet jeśli nie ma żadnych oznak i objawów choroby, może dojść do przeniesienia i zakażenia.

Główne choroby weneryczne

Istnieje kilka chorób przenoszonych drogą płciową, z których główne to:

1. HIV

Zakażenie wirusem HIV jest chorobą weneryczną, którą łatwo przenosi się poprzez niechroniony stosunek płciowy, ale wirus można również przenosić poprzez kontakt z krwią osoby zakażonej lub poprzez dzielenie strzykawek i igieł, w których co najmniej jedna z ludzie przenoszą wirusa.

Główne objawy: Objawy zakażenia HIV są trudne do zidentyfikowania, ponieważ mogą być podobne do grypy na początku choroby. Niektóre z objawów, które mogą pojawić się około 2 tygodnie po kontakcie z wirusem, to na przykład ból głowy, niska gorączka, nocny pot, stan zapalny zwojów, owrzodzenia i owrzodzenia jamy ustnej, nadmierne zmęczenie i ból gardła. Jednak u niektórych osób choroba może milczeć do 10 lat.

Jak przebiega leczenie: Leczenie zakażenia HIV odbywa się za pomocą kombinacji leków przeciwretrowirusowych, które działają poprzez zmniejszenie wskaźnika replikacji wirusa, zwiększenie liczby komórek w układzie odpornościowym i kontrolowanie choroby. Ważne jest, aby leczenie było wykonywane zgodnie z zaleceniami lekarza i przez cały czas używać prezerwatywy, aby uniknąć przeniesienia wirusa. Zobacz, jak należy leczyć HIV.

2. Rzeżączka

Rzeżączka to infekcja wywołana przez bakterie Neisseria gonorrhoeae które mogą być przenoszone drogą płciową i mogą być łatwo zwalczane poprzez leczenie wskazane przez lekarza. Jeśli jednak infekcja jest spowodowana przez oporne bakterie, popularnie zwane supergonorrhea, leczenie może być bardziej skomplikowane..

Główne objawy: Objawy rzeżączki zwykle pojawiają się około 10 dni po kontakcie z bakteriami, głównymi są ból i pieczenie podczas oddawania moczu i dyskomfort w jamie brzusznej. Zarażeni mężczyźni mogą również mieć obolałe jądra, stan zapalny skóry prącia i żółtawy płyn sączący się z penisa, podczas gdy kobiety mogą odczuwać krwawienie między miesiączkami i po stosunku oraz podobne żółtawe wydzielanie. Kładę.

Jak przebiega leczenie: Leczenie rzeżączki powinno być wykonywane przez parę, ponieważ nawet jeśli nie ma żadnych objawów, istnieje ryzyko przeniesienia. Stosowanie antybiotyków, takich jak azytromycyna lub ceftriakson, jest zwykle wskazane w celu wyeliminowania bakterii i ważne jest, aby leczenie było prowadzone zgodnie z zaleceniami lekarza, nawet jeśli nie ma już żadnych objawów, aby upewnić się, że bakterie zostały rzeczywiście wyeliminowane..

Chociaż rzeżączka ma lekarstwo, dana osoba nie rozwija odporności na chorobę, to znaczy, że może ponownie chorować, jeśli wejdzie w kontakt z bakteriami. Dlatego ważne jest, aby prezerwatywa była używana we wszystkich stosunkach seksualnych.

Zrozum, jak leczy się rzeżączkę.

3. Chlamydia

Chlamydia jest jedną z najczęstszych chorób wenerycznych i jest wywoływana przez bakterie Chlamydia trachomatis, który może zarazić zarówno mężczyzn, jak i kobiety podczas stosunku płciowego, odbytu i odbytu bez zabezpieczenia. W przypadku mężczyzn infekcja występuje częściej w cewce moczowej, odbytnicy lub gardle, podczas gdy u kobiet infekcja szyjki macicy i odbytnicy jest częstsza..

Główne objawy: Objawy chlamydii mogą pojawić się do 3 tygodni po kontakcie z bakteriami, ale nawet jeśli nie ma żadnych oznak lub objawów, osoba może przenosić bakterie. Głównymi objawami związanymi z infekcją są ból i pieczenie podczas oddawania moczu, ból lub krwawienie podczas stosunku, ból w okolicy miednicy, ropna wydzielina z pochwy u kobiet oraz obrzęk jąder i zapalenie cewki moczowej u mężczyzn . Zobacz, jak rozpoznać chlamydię.

Jak przebiega leczenie: Leczenie chlamydii musi być wykonywane przez parę, nawet jeśli partner nie wykazuje objawów, zaleca się stosowanie antybiotyków w celu wyeliminowania bakterii, unikając przenoszenia. Chociaż leczenie jest w stanie wyleczyć chorobę, osoba nie rozwija odporności, dlatego ważne jest, aby kontynuować stosowanie prezerwatywy, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu infekcji..

4. Kiła

Kiła, zwana również twardym rakiem, jest wywoływana przez bakterie Treponema pallidum który jest przenoszony przez niezabezpieczony stosunek płciowy i który często nie jest zauważany, tylko gdy choroba jest już w bardziej zaawansowanym stadium, kiła trzeciorzędowa. Wynika to z faktu, że oznaki i objawy są często mylone z objawami innych chorób i po pewnym czasie zanikają..

Główne objawy: Pierwszym objawem kiły jest pojawienie się rany, która nie boli, nie swędzi lub nie powoduje dyskomfortu w okolicy narządów płciowych i która znika sama bez leczenia. Kilka tygodni po zniknięciu tej rany pojawiają się inne objawy, jeśli nie zostanie ona zidentyfikowana i wyleczona, takie jak czerwone plamy na skórze, ustach, dłoniach i podeszwach, ból mięśni, ból gardła, utrata masy ciała i brak na przykład apetyt, który z czasem może również zniknąć. Jednak zniknięcie objawów nie oznacza, że ​​bakterie zostały wyeliminowane z organizmu, a choroba została wyleczona, ważne jest, aby osoba udała się do lekarza w celu zidentyfikowania choroby i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia. Zobacz więcej o objawach kiły.

Jak przebiega leczenie: Para musi leczyć syfilis poprzez wstrzyknięcie benzetacylu, który działa poprzez zmniejszenie tempa namnażania się bakterii i promowanie jego eliminacji. Czas leczenia zależy od stadium zakażenia i ilości bakterii obecnych w organizmie, które mogą być różne dla różnych osób. Ponadto, nawet jeśli podczas testów zostanie sprawdzone, że ilość bakterii w ciele jest niewykrywalna, konieczne jest użycie prezerwatywy, ponieważ osoba nie nabywa odporności.

Dowiedz się więcej o kiły, oglądając następujący film:

Wszystko, co musisz wiedzieć o SYPHILIS

5. Chłoniak weneryczny

Chłoniak weneryczny, znany również jako LGV lub muł, jest również chorobą wywoływaną przez bakterie Chlamydia trachomatis który jest przenoszony z jednej osoby na drugą przez niechroniony związek, będąc częstszym u mężczyzn. Rozpoznanie LGV dokonuje się na podstawie oceny objawów przedmiotowych i podmiotowych przedstawionych przez osobę oraz wyników uzupełniających badań laboratoryjnych.

Główne objawy: W LGV bakteria dociera do genitaliów i węzłów chłonnych obecnych w pachwinie, co prowadzi do pojawienia się zapalnych i wypełnionych płynem ran w okolicy narządów płciowych. Oprócz ran można również zauważyć gorączkę, złe samopoczucie, ból głowy, zapalenie odbytnicy i obrzęk w pachwinie.

Jak przebiega leczenie: Leczenie chłoniaka wenerycznego odbywa się za pomocą antybiotyków, które należy stosować zgodnie ze wskazaniami medycznymi. Ponadto ważne jest, aby zwracać uwagę na higienę intymną i używać prezerwatyw we wszystkich stosunkach seksualnych.

6. HPV

HPV, zwany także kłykcinami żółtaczkowymi, jest chorobą weneryczną wywołaną przez wirusa brodawczaka ludzkiego, który jest wysoce zakaźny i może być przenoszony przez seks bez zabezpieczenia poprzez kontakt ze zmianami lub wydzielinami od zarażonej osoby. Choroba ma przewlekłą ewolucję, aw niektórych przypadkach, jeśli nie zostanie zidentyfikowana i wyleczona, może rozwinąć się w raka szyjki macicy u kobiet.

Główne objawy: Głównym objawem zakażenia HPV jest pojawienie się brodawek w okolicy narządów płciowych, które ze względu na swój wygląd są powszechnie znane jako grzebień kogutów. Brodawki te mogą być duże lub małe, w kolorze skóry, różowe lub brązowawe i mogą pojawiać się wraz z innymi objawami, takimi jak swędzenie i dyskomfort w okolicy narządów płciowych i krwawienie podczas stosunku, jednak objawy te występują rzadko.

Jak przebiega leczenie: Leczenie HPV ma na celu złagodzenie objawów i leczenie urazów, ponieważ istniejące leki nie są w stanie wyeliminować wirusa. Dlatego ważne jest, aby nawet w przypadku zniknięcia zmian stosować prezerwatywę, ponieważ osoba nadal może przenosić wirusa i przekazywać go komuś innemu. Lekarz zwykle zaleca stosowanie maści, takich jak Podofilox lub Imiquimod, oraz środków wzmacniających układ odpornościowy, a także kauteryzacji w celu wyeliminowania brodawek.

HPV jest uleczalny, gdy układ odpornościowy usuwa wirusa w sposób naturalny, bez pojawienia się oznak lub objawów infekcji. Dowiedz się, kiedy HPV jest uleczalny.

7. Zapalenie wątroby typu B.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest wywoływane przez wirusa zapalenia wątroby typu B i może być przenoszone przez seks bez zabezpieczenia, ponieważ wirus można znaleźć we krwi, spermie i wydzielinie z pochwy i może być łatwo przenoszony podczas stosunku płciowego..

Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B może jednak wystąpić także na inne sposoby, takie jak kontakt z krwią lub wydzieliną zarażonej osoby, dzielenie się przedmiotami osobistymi, takimi jak żyletka, lub użycie materiałów zanieczyszczonych krew lub wydzieliny, takie jak strzykawki i igły używane podczas wstrzykiwania narkotyków lub tatuowania. Dowiedz się więcej o wirusowym zapaleniu wątroby typu B..

Główne objawy: Objawy zapalenia wątroby typu B zwykle pojawiają się około 1 do 3 miesięcy po kontakcie z wirusem, aby zacząć się pojawiać i są zwykle związane ze zmianami w wątrobie, ponieważ wirus ten ma predyspozycje do tego narządu. Dlatego można zauważyć nudności, wymioty, gorączkę, żółte oczy i skórę, ból brzucha, ciemny mocz i jasne stolce..

Jak odbywa się leczenie: Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B odbywa się w zależności od stadium choroby i przez większość czasu wskazuje tylko na odpoczynek i nawodnienie, ponieważ wirus może zostać wyeliminowany przez organizm. Jednak w cięższych przypadkach można zalecić stosowanie niektórych leków przeciwwirusowych i immunomodulujących, takich jak interferon i lamiwudyna..

Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest chorobą, której można zapobiec poprzez szczepienie, w którym pierwszą dawkę podaje się w ciągu pierwszych 12 godzin życia dziecka, a kolejne dawki w 1. miesiącu życia i 6. miesiącu, w sumie 3 dawki. Jednak nawet jeśli wszystkie dawki zostały podane, ważne jest stosowanie prezerwatywy, aby zapobiec innym chorobom wenerycznym. Zobacz więcej o szczepionce przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B..

8. Opryszczka narządów płciowych

Opryszczka narządów płciowych to choroba weneryczna spowodowana wirusem opryszczki przenoszonym z osoby na osobę przez seks bez zabezpieczenia, gdy wchodzi w kontakt z płynem uwalnianym z pęcherzy tworzących się w okolicy narządów płciowych z powodu obecności wirusa.

Główne objawy: Głównym objawem opryszczki narządów płciowych jest pojawienie się pęcherzy w okolicy narządów płciowych, około 10 do 15 dni po kontakcie z wirusem, co może prowadzić do pieczenia, bólu i dyskomfortu w regionie. Pęcherze te zwykle pękają i powodują małe rany na miejscu. Obecność ran w miejscu może sprzyjać wprowadzaniu innych mikroorganizmów do organizmu, powodując wtórne infekcje. Dowiedz się, jak rozpoznać objawy opryszczki narządów płciowych.

Jak przebiega leczenie: Leczenie opryszczki narządów płciowych odbywa się za pomocą leków przeciwwirusowych, takich jak acyklowir i walacyklowir, które można stosować w postaci maści lub pigułek i które zmniejszają szybkość replikacji wirusa i ryzyko przeniesienia na inne osoby. Ponadto, ponieważ pęcherze mogą powodować ból i dyskomfort, lekarz może również wskazać stosowanie maści znieczulających.

Jak tego uniknąć

Głównym sposobem zapobiegania chorobom wenerycznym jest stosowanie prezerwatyw w każdym związku seksualnym, nawet jeśli nie ma penetracji, ponieważ jeśli jedna z osób jest zarażona, wystarczy kontakt z błoną śluzową lub zmianami chorobowymi czynnika zakaźnego.

Oprócz stosowania prezerwatyw jednym ze sposobów zapobiegania HPV jest szczepienie, które SUS udostępnia dla dziewcząt w wieku od 9 do 14 lat i chłopców w wieku od 11 do 14 lat. Istnieje również szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, podawana w trzech dawkach. Jednak nawet po podaniu wszystkich dawek szczepionek ważne jest, aby nadal stosować prezerwatywy, ponieważ zapewnia to ochronę przed innymi infekcjami przenoszonymi drogą płciową.

Dowiedz się, jak prawidłowo używać prezerwatywy i wyjaśnij główne wątpliwości, oglądając następujący film:

JAK PRAWIDŁOWO ZŁOŻYĆ KONDOM