Co to jest dyspraksja i jak leczyć

Dyspraksja jest stanem, w którym mózg ma trudności z planowaniem i koordynacją ruchów ciała, co prowadzi do niemożności utrzymania równowagi, postawy, a czasem nawet trudności w mówieniu. W ten sposób dzieci te są często uważane za „niezdarne dzieci”, ponieważ zwykle łamią przedmioty, potykają się i upadają bez wyraźnego powodu..

W zależności od rodzaju dotkniętych ruchów dyspraksję można podzielić na kilka rodzajów, takich jak:

• Dyspraksja ruchowa: charakteryzuje się trudnościami w koordynowaniu mięśni, zakłócaniem czynności takich jak ubieranie się, jedzenie lub chodzenie. W niektórych przypadkach wiąże się to również ze spowolnieniem wykonywania prostych ruchów;
• Dyspraksja mowy: trudność w rozwoju języka, wymawianie słów w niewłaściwy lub niedostrzegalny sposób;
• Dyspraksja posturalna: trudno jest utrzymać prawidłową postawę, na przykład stojącą, siedzącą lub chodzącą.

Oprócz wpływu na dzieci dyspraksja może pojawić się także u osób, które doznały udaru mózgu lub zraniły głowę.

Główne objawy

Objawy dyspraksji różnią się w zależności od osoby, w zależności od rodzaju ruchów i ciężkości stanu, ale w większości przypadków występują trudności w wykonywaniu zadań, takich jak:

• Chodzenie;
• Skakać;
• Uruchom;
• Utrzymywać równowagę;
• Rysuj lub maluj;
• Pisanie;
• Czesanie;
• Jedz sztućcami;
• Umyj zęby;
• Mów wyraźnie.

U dzieci dyspraksję zwykle rozpoznaje się tylko w wieku od 3 do 5 lat i do tego wieku dziecko może być postrzegane jako niezdarne lub leniwe, ponieważ opanowanie ruchów, które już inne dzieci wykonują, zajmuje dużo czasu..

Możliwe przyczyny

W przypadku dzieci dyspraksja jest prawie zawsze spowodowana zmianą genetyczną, która powoduje, że rozwój komórek nerwowych trwa dłużej. Jednak dyspraksja może również wystąpić z powodu urazu lub uszkodzenia mózgu, takich jak udar lub uraz głowy, który występuje częściej u dorosłych.

Jak potwierdzić diagnozę

Diagnoza u dzieci powinna być postawiona przez pediatrę poprzez obserwację zachowania i ocenę raportów rodziców i nauczycieli, ponieważ nie ma konkretnego testu. Dlatego zaleca się, aby rodzice zapisywali wszelkie dziwne zachowania, które obserwują u swojego dziecka, a także rozmawiali z nauczycielami.

U dorosłych diagnoza jest łatwa do postawienia, ponieważ pojawia się po urazie mózgu i można ją porównać z tym, co dana osoba była w stanie zrobić wcześniej, co ostatecznie kończy się rozpoznaniem przez samą osobę.

Jak odbywa się leczenie

Leczenie dyspraksji polega na terapii zajęciowej, fizjoterapii i logopedii, ponieważ są to techniki, które pomagają poprawić zarówno fizyczne aspekty dziecka, takie jak siła mięśni, równowaga, a także aspekty psychologiczne, zapewniając większą autonomię i bezpieczeństwo. W ten sposób można uzyskać lepszą wydajność w codziennych czynnościach, relacjach społecznych i umiejętność radzenia sobie z ograniczeniami wynikającymi z dyspraksji.

Dlatego należy sporządzić zindywidualizowany plan interwencji, zgodnie z potrzebami każdej osoby. W przypadku dzieci ważne jest także zaangażowanie nauczycieli w leczenie i poradę pracowników służby zdrowia, aby umieli radzić sobie z zachowaniami i pomagali w ciągłym pokonywaniu przeszkód..

Ćwiczenia do wykonania w domu i szkole

Niektóre ćwiczenia, które mogą pomóc rozwojowi dziecka i utrzymać szkolenie z technik wykonywanych z pracownikami służby zdrowia, to:

• Układaj puzzle: oprócz stymulującego rozumowania pomagają dziecku lepiej postrzegać wzrok i przestrzeń;
• Zachęć dziecko do pisania na klawiaturze komputera: jest łatwiejsze niż ręczne pisanie, ale wymaga również koordynacji;
• Ściśnij piłkę antystresową: pozwala stymulować i zwiększać siłę mięśniową dziecka;
• Wystrzel piłkę: stymuluje koordynację dziecka i pojęcie przestrzeni.

W szkole ważne jest, aby nauczyciele zwracali uwagę na zachęcanie do prezentacji prac ustnych zamiast pisemnych, nie prosząc o nadmierną pracę i unikając wskazywania wszystkich błędów popełnianych przez dziecko w pracy, pracując pojedynczo.