Otępienie starcze, co to jest, objawy i leczenie

Otępienie starcze charakteryzuje się postępującą i nieodwracalną utratą funkcji intelektualnych, takich jak zmieniona pamięć, rozumowanie i język oraz utrata zdolności do wykonywania ruchów oraz rozpoznawania lub identyfikowania przedmiotów.

Otępienie starcze występuje częściej od 65 roku życia i jest główną przyczyną niepełnosprawności u osób starszych. Utrata pamięci oznacza, że ​​osoba nie jest w stanie zorientować się w czasie i przestrzeni, łatwo się zatracając i mając trudności z rozpoznaniem najbliższych ludzi, pozostawiając go coraz mniej rozumnego, co się wokół niego dzieje..

Jakie objawy

Istnieje kilka objawów demencji starczej i zależą one od przyczyny choroby, a ich manifestacja może potrwać nawet lata. Najczęstsze objawy są następujące:

• Utrata pamięci, dezorientacja i dezorientacja;
• Trudności w zrozumieniu komunikacji pisemnej lub ustnej;
• Trudności w podejmowaniu decyzji;
• Trudności w rozpoznawaniu rodziny i przyjaciół;
• Zapominając o typowych faktach, takich jak dzień, w którym są;
• Zmiana osobowości i zmysłu krytycznego;
• Drżenie i spacery w nocy;
• Brak apetytu, utrata masy ciała, nietrzymanie moczu i kału;
• Utrata orientacji w znanych środowiskach;
• Ruchy i powtarzająca się mowa;
• Trudności z prowadzeniem samochodu, samodzielnymi zakupami, gotowaniem i higieną osobistą;

Wszystkie te objawy prowadzą do postępującej zależności i mogą powodować depresję, lęk, bezsenność, drażliwość, nieufność, urojenia i halucynacje u niektórych osób..

Możliwe przyczyny

Przyczyny, które mogą prowadzić do rozwoju demencji starczej, to:

1. Choroba Alzheimera

Choroba Alzheimera to choroba, w której dochodzi do postępującej degeneracji neuronów mózgowych i upośledzonych funkcji poznawczych, takich jak pamięć, uwaga, język, orientacja, percepcja, rozumowanie i myślenie. Znać znaki ostrzegawcze dla tej choroby.

Przyczyny nie są jeszcze znane, ale badania sugerują czynnik dziedziczny, zwłaszcza gdy zaczyna się w średnim wieku.

2. Otępienie pochodzenia naczyniowego

Ma szybszy początek, związany z wieloma zawałami mózgu, którym zwykle towarzyszy wysokie ciśnienie krwi i udary mózgu. Upośledzenie mózgu jest najbardziej widoczne w przypadku złożonej uwagi, na przykład szybkości przetwarzania i frontalnych funkcji wykonawczych, takich jak ruch i reakcja emocjonalna. Dowiedz się, co powoduje udar i jak go uniknąć.

3. Otępienie wywołane przez leki

Istnieją leki, które przyjmowane regularnie mogą zwiększać ryzyko rozwoju demencji. Niektóre przykłady leków, które mogą zwiększać to ryzyko, jeśli są przyjmowane zbyt często, to leki przeciwhistaminowe, środki nasenne, leki przeciwdepresyjne, leki stosowane w chorobach serca lub przewodu pokarmowego oraz leki zwiotczające mięśnie.

4. Inne przyczyny

Istnieją inne choroby, które mogą prowadzić do rozwoju demencji starczej, takie jak demencja z ciałami Lewy'ego, zespół Korsakoffa, choroba Creutzfeldta-Jakoba, choroba Picka, choroba Parkinsona i guzy mózgu.

Sprawdź więcej szczegółów na temat demencji ciała Lewy'ego, która jest jedną z najczęstszych przyczyn.

Jaka jest diagnoza

Diagnoza choroby starczej jest zwykle dokonywana za pomocą pełnego morfologii krwi, testów czynności nerek, wątroby i tarczycy, poziomów witaminy B12 i kwasu foliowego w surowicy, serologii kiły, glikemii na czczo, tomografii komputerowej czaszki lub rezonansu magnetycznego.

Lekarz musi również przeprowadzić pełną historię medyczną, testy w celu oceny pamięci i stanu psychicznego, oceny stopnia uwagi i koncentracji oraz umiejętności rozwiązywania problemów i poziomu komunikacji.

Diagnoza demencji starczej polega na wykluczeniu innych chorób, które mają podobne objawy.

Jak odbywa się leczenie

Leczenie demencji starczej na wczesnym etapie obejmuje leki, takie jak inhibitory acetylocholinoesterazy, leki przeciwdepresyjne, stabilizatory nastroju lub neuroleptyki oraz zabiegi fizjoterapii i terapii zajęciowej, a także odpowiednie wytyczne dla rodziny i opiekuna..

Obecnie najlepiej jest utrzymywać pacjenta z demencją starczą w przyjaznym i znanym otoczeniu, czyniąc go aktywnym, uczestnicząc w jak największym stopniu w codziennych czynnościach komunikacyjnych, aby zachować zdolności jednostki..