Szczepionka przeciwko wściekliźnie, kiedy przyjmować, dawki i działania niepożądane

Szczepionka przeciwko wściekliźnie jest wskazana do zapobiegania wściekliźnie u dzieci i dorosłych i może być podawana przed i po ekspozycji na wirusa przenoszonego przez ugryzienie psa lub innych zarażonych zwierząt..

Wścieklizna jest chorobą, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy, prowadząc do stanu zapalnego mózgu i zwykle prowadzi do śmierci, jeśli choroba nie jest odpowiednio leczona. Chorobę tę można wyleczyć, jeśli dana osoba zwróci się o pomoc medyczną natychmiast po ukąszeniu, aby oczyścić i zdezynfekować ranę, otrzymać szczepionkę, a jeśli to konieczne, również przyjąć immunoglobuliny..

Po co to jest

Szczepionka przeciwko wściekliźnie ma na celu zapobieganie wściekliźnie u ludzi przed lub po ekspozycji na wirusa. Wścieklizna jest chorobą zwierząt, która może wpływać na ludzi i powoduje zapalenie mózgu, które zwykle prowadzi do śmierci. Dowiedz się, jak rozpoznać ludzkie wścieklizny.

Szczepionka działa poprzez stymulowanie organizmu do wytworzenia własnej ochrony przed chorobą i może być stosowana do zapobiegania wściekliźnie przed narażeniem, wskazana dla osób narażonych na częste ryzyko zanieczyszczenia, takich jak weterynarze lub osoby pracujące w laboratorium z wirusem, na przykład, jak również zapobieganie po podejrzeniu lub potwierdzonym narażeniu na wirusa przenoszonego przez ukąszenia lub zadrapania od zarażonych zwierząt.

Kiedy otrzymać szczepionkę

Szczepionkę można przyjąć przed lub po ekspozycji na wirusa:

Szczepienia zapobiegawcze:

Szczepienie to jest wskazane do zapobiegania wściekliźnie przed narażeniem na wirusa i powinno być podawane osobom, które są narażone na wysokie ryzyko zakażenia lub są na stałe, takie jak:

Osoby pracujące w laboratorium do diagnozowania, badań lub produkcji wirusów wścieklizny;
Weterynarze i asystenci;
Hodowcy zwierząt;
Myśliwi i pracownicy leśni;
Rolnicy;
Specjaliści przygotowujący zwierzęta na wystawę;
Specjaliści, którzy badają naturalne jamy, na przykład jaskinie.

Ponadto osoby podróżujące do miejsc wysokiego ryzyka powinny również otrzymać tę szczepionkę.

Szczepienia po ekspozycji na wirusa:

Szczepienie po ekspozycji należy rozpocząć natychmiast, przy jak najniższym ryzyku zakażenia wirusem wścieklizny, pod nadzorem lekarza, w specjalistycznym centrum leczenia wścieklizny. Ponadto bardzo ważne jest miejscowe leczenie rany i, jeśli to konieczne, przyjmowanie immunoglobulin.

Ile dawek wziąć

Szczepionka jest podawana domięśniowo przez pracownika służby zdrowia, a harmonogram szczepień musi być dostosowany do stanu immunologicznego osoby przeciw wściekliźnie.

W przypadku ekspozycji wstępnej harmonogram szczepień obejmuje 3 dawki szczepionki, przy czym drugą dawkę należy podać 7 dni po pierwszej dawce, a ostatnie 3 tygodnie później. Ponadto konieczne jest tworzenie dawki przypominającej co 6 miesięcy dla osób, które zajmują się żywym wirusem wścieklizny, a co 12 miesięcy dla osób narażonych na ciągłe ryzyko narażenia. W przypadku osób nie narażonych na ryzyko, dawkę przypominającą wykonuje się 12 miesięcy po pierwszej dawce, a następnie co 3 lata.

W leczeniu po ekspozycji dawka zależy od szczepienia danej osoby, więc dla osób w pełni zaszczepionych dawka jest następująca:

Szczepienia poniżej 1 roku: podać 1 zastrzyk po ugryzieniu;
Szczepienia powyżej 1 roku i krócej niż 3 lata: podać 3 zastrzyki, 1 natychmiast po ukąszeniu, kolejne 3 dnia i 7 dnia;
Szczepienia starsze niż 3 lata lub niepełne: podać 5 dawek szczepionki, 1 bezpośrednio po ugryzieniu, a kolejne 3, 7, 14 i 30 dni.

U osób nieimmunizowanych należy podać 5 dawek szczepionki, jedną w dniu ukąszenia, a kolejne 3, 7, 14 i 30 dnia. Ponadto, jeśli uraz jest ciężki, immunoglobuliny przeciw wściekliźnie należy podawać razem z pierwszą dawką szczepionki.

Możliwe działania niepożądane

Chociaż występują rzadko, mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak ból w miejscu podania, gorączka, złe samopoczucie, ból mięśni i stawów, obrzęk węzłów chłonnych, zaczerwienienie, swędzenie, zasinienie, zmęczenie, objawy grypopodobne, ból głowy, zawroty głowy, senność. , dreszcze, bóle brzucha i nudności.

Rzadziej mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, ostre zapalenie mózgu, drgawki, nagła utrata słuchu, biegunka, pokrzywka, duszność i wymioty..

Kto nie powinien używać tego leku

W przypadkach, w których planowane jest szczepienie przed narażeniem, nie zaleca się tego u kobiet w ciąży lub u osób z gorączką lub ostrą chorobą, a szczepienie należy odroczyć. Ponadto nie należy go również stosować u osób ze znaną alergią na którykolwiek ze składników szczepionki..

W przypadkach, w których już wystąpiła ekspozycja na wirusa, nie ma przeciwwskazań, ponieważ ewolucja infekcji wirusem wścieklizny, jeśli nie jest leczona, zwykle prowadzi do śmierci.