Co to jest zespół Sztokholmski i jak się go leczy
Zespół Sztokholmski jest powszechnym zaburzeniem psychicznym u osób znajdujących się w sytuacji napięcia, na przykład w przypadku porwań, aresztu domowego lub sytuacji wykorzystywania. W takich sytuacjach ofiary mają tendencję do nawiązywania bardziej osobistych relacji z agresorami.
Syndrom Sztokholmski jest reakcją nieświadomości na niebezpieczną sytuację, która prowadzi ofiarę do nawiązania emocjonalnego połączenia na przykład z porywaczem, co sprawia, że czuje się bezpiecznie i spokojnie.
Syndrom ten został po raz pierwszy opisany w 1973 r. Po porwaniu banku w Sztokholmie w Szwecji, w którym ofiary ustanowiły więzy przyjaźni z porywaczami, aby ostatecznie odwiedzili ich w więzieniu, a także twierdzili, że nie ma żadnego rodzaju. przemoc fizyczna lub psychiczna, która może sugerować, że ich życie było zagrożone.
Oznaki syndromu sztokholmskiego
Zwykle zespół sztokholmski nie ma żadnych oznak i objawów i możliwe jest, że wiele osób cierpi na ten zespół, nawet o tym nie wiedząc. Oznaki syndromu sztokholmskiego pojawiają się, gdy dana osoba znajduje się w sytuacji stresu i napięcia, w której jego życie jest zagrożone, co może być wywołane na przykład poczuciem niepewności, izolacji lub groźbami, na przykład.
Tak więc, jako sposób na obronę, podświadomość zachęca do współczucia wobec agresora, tak że relacja między ofiarą a porywaczem często wiąże się z identyfikacją emocjonalną i przyjaźnią. Początkowo to emocjonalne połączenie miałoby na celu ocalenie życia, jednak z czasem, ze względu na utworzone więzi emocjonalne, na przykład drobne akty dobroci ze strony przestępców, są zwykle wzmacniane przez osoby z syndromem, które sprawia, że czują się bardziej bezpieczni i spokojni w obliczu sytuacji, a wszelkie zagrożenia są zapomniane lub ignorowane.
Jak przebiega leczenie
Ponieważ zespół sztokholmski nie jest łatwy do zidentyfikowania, tylko gdy osoba jest zagrożona, nie wskazano żadnego leczenia tego typu zespołu. Co więcej, cechy zespołu sztokholmskiego wynikają z reakcji podświadomości, nie można zweryfikować przyczyny, dla której faktycznie się zdarzają.
Większość badań opisuje przypadki osób, u których rozwinął się zespół sztokholmski, jednak niewiele badań ma na celu wyjaśnienie diagnozy tego zespołu, a tym samym zdefiniowanie leczenia. Mimo to psychoterapia może na przykład pomóc w przezwyciężeniu traumy, a nawet pomóc w rozpoznaniu zespołu.
Ze względu na brak jasnych informacji na temat zespołu sztokholmskiego, zespół ten nie jest rozpoznawany w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych, a zatem nie jest klasyfikowany jako choroba psychiczna..
