Objawy enterowirusa, leczenie i sposób postawienia diagnozy

Enterowirusy odpowiadają rodzajowi wirusów, których głównym sposobem replikacji jest przewód pokarmowy, powodując objawy takie jak gorączka, wymioty i ból gardła. Choroby wywołane przez enterowirusy są wysoce zakaźne i częściej występują u dzieci, ponieważ dorośli mają bardziej rozwinięty układ odpornościowy, lepiej reagujący na infekcje.

Głównym enterowirusem jest wirus polio, który jest wirusem wywołującym polio i który po dotarciu do układu nerwowego może powodować paraliż kończyn i zaburzenia koordynacji ruchowej. Przenoszenie wirusa odbywa się głównie poprzez spożycie żywności i / lub wody skażonej wirusem lub kontakt z ludźmi lub przedmiotami również skażonymi. Zatem najlepszym sposobem zapobiegania infekcjom jest poprawa nawyków higienicznych, oprócz szczepień, w przypadku polio.

Główne objawy i choroby wywoływane przez enterowirusy

Obecność i / lub brak objawów związanych z zakażeniem enterowirusem zależy od rodzaju wirusa, jego zjadliwości i układu odpornościowego danej osoby. W większości przypadków infekcji objawy nie są widoczne, a choroba ustępuje naturalnie. Jednak w przypadku dzieci, głównie ze względu na słabo rozwinięty układ odpornościowy, możliwe jest, że objawy, takie jak ból głowy, gorączka, wymioty, ból gardła, rany skóry i owrzodzenia w jamie ustnej, w zależności od rodzaju wirusa , oprócz wyższego ryzyka powikłań.

Enterowirusy mogą dotrzeć do kilku narządów, objawów i ciężkości choroby w zależności od dotkniętego narządu. Tak więc głównymi chorobami wywoływanymi przez enterowirusy są:

1. Poliomyelitis: Polio, zwane także porażeniem dziecięcym, jest wywoływane przez wirusa polio, rodzaj enterowirusa zdolnego do dotarcia do układu nerwowego i powodującego porażenie kończyn, upośledzoną koordynację ruchową, ból stawów i zanik mięśni;
2. Zespół ręka-stopa-usta: Ta choroba jest wysoce zaraźliwa i jest wywoływana przez typ enterowirusa Coxsackie co powoduje, oprócz gorączki, biegunki i wymiotów, pojawienie się pęcherzy na dłoniach, stopach i ranach w jamie ustnej;
3. Herpangina: Herpangina może być spowodowana typem enterowirusa Coxsackie i przez wirusa Herpes simplex i charakteryzuje się obecnością ran w jamie ustnej i na zewnątrz, oprócz czerwonego i podrażnionego gardła;
4. Wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: Ten typ zapalenia opon mózgowych występuje, gdy enterowirus dociera do układu nerwowego i powoduje zapalenie opon mózgowych, które są błonami wyściełającymi mózg i rdzeń kręgowy, prowadząc do objawów takich jak gorączka, ból głowy, sztywność szyi i większa wrażliwość na światło;
5. Zapalenie mózgu: W wirusowym zapaleniu mózgu enterowirus powoduje zapalenie mózgu i musi być leczony szybko, aby uniknąć możliwych powikłań, takich jak porażenie mięśni, zmiany wzrokowe i trudności w mówieniu lub słyszeniu;
6. Krwotoczne zapalenie spojówek: W przypadku wirusowego zapalenia spojówek enterowirus wchodzi w bezpośredni kontakt z wyściółką oka, powodując stan zapalny oczu i niewielkie krwawienie, co powoduje, że oko jest czerwone..

Przenoszenie enterowirusa zachodzi głównie poprzez konsumpcję lub kontakt z zanieczyszczonymi materiałami, przy czym główną drogą infekcji jest droga kałowo-ustna. Zanieczyszczenie następuje po połknięciu enterowirusa, a przewód pokarmowy jest głównym miejscem namnażania się tego wirusa, dlatego nazwa enterowirusa.

Oprócz przenoszenia kału i jamy ustnej wirus może być również przenoszony przez kropelki rozproszone w powietrzu, ponieważ enterowirus może również powodować zmiany w gardle, jednak ta forma przenoszenia jest rzadsza.

Ryzyko zakażenia enterowirusem podczas ciąży

Zakażenie enterowirusem w czasie ciąży stanowi ryzyko dla dziecka, gdy infekcja nie zostanie zidentyfikowana, a leczenie rozpocznie się u dziecka wkrótce po urodzeniu. Dzieje się tak, ponieważ dziecko może mieć kontakt z wirusem nawet w czasie ciąży, a po urodzeniu z powodu niewielkiego rozwoju jego układu odpornościowego, rozwijając oznaki i objawy charakterystyczne dla sepsy, w której wirus dociera do krwioobiegu i łatwo się rozprzestrzenia. do innych organów.

W ten sposób enterowirus może dotrzeć do ośrodkowego układu nerwowego, wątroby, trzustki i serca, a po kilku dniach może powodować wielokrotną niewydolność narządów dziecka, co prowadzi do śmierci. Dlatego ważne jest, aby wykryć zakażenie enterowirusem w czasie ciąży, aby rozpocząć leczenie u dziecka i zapobiec powikłaniom wkrótce po urodzeniu..

Jak leczyć

Leczenie infekcji enterowirusem ma w większości przypadków na celu złagodzenie objawów, ponieważ nie ma specyficznego leczenia większości infekcji spowodowanych przez ten typ wirusa. Zwykle objawy infekcji znikają po pewnym czasie, ale gdy enterowirus dociera do krwioobiegu lub ośrodkowego układu nerwowego, może być śmiertelny, wymagając leczenia zgodnie z zaleceniami lekarza.

W przypadku zajęcia ośrodkowego układu nerwowego lekarz może zalecić podanie immunoglobuliny do żyły, aby organizm mógł łatwiej walczyć z infekcją. Niektóre leki zapobiegające zakażeniu enterowirusem znajdują się w fazie testowej, nie są jeszcze regulowane i dopuszczone do użytku.

Obecnie istnieje tylko szczepionka przeciwko enterowirusowi odpowiedzialnemu za polio, wirusowi polio i szczepionka powinna być podawana w 5 dawkach, pierwsza w wieku 2 miesięcy. W przypadku innych rodzajów enterowirusa ważne jest, aby zastosować środki higieny i mieć dostęp do najlepszych warunków sanitarnych, aby zapobiec zanieczyszczeniu wody używanej do konsumpcji lub innych celów, ponieważ główną drogą przenoszenia tych wirusów jest kał ustny. Sprawdź, kiedy otrzymać szczepionkę przeciwko polio.

Jak powstaje diagnoza

Początkowa diagnoza zakażenia enterowirusem opiera się na objawach klinicznych opisanych przez pacjenta, wymagających testów laboratoryjnych w celu potwierdzenia zakażenia. Diagnozę laboratoryjną zakażenia enterowirusem przeprowadza się za pomocą testów molekularnych, głównie reakcji łańcuchowej polimerazy, zwanej również PCR, w której identyfikuje się rodzaj wirusa i jego stężenie w organizmie..

Wirus można również zidentyfikować poprzez izolację tego wirusa w określonych pożywkach hodowlanych w celu zweryfikowania jego właściwości replikacyjnych. Wirus ten można izolować z kilku materiałów biologicznych, takich jak kał, płyn mózgowo-rdzeniowy (CSF), wydzielanie gardła i krwi, w zależności od objawów opisanych przez daną osobę. W kale enterowirus można wykryć do 6 tygodni po infekcji i można go wykryć w gardle od 3 do 7 dni po rozpoczęciu infekcji..

Mogą być również wymagane testy serologiczne w celu sprawdzenia odpowiedzi układu odpornościowego na infekcję, jednak ten rodzaj testu nie jest szeroko stosowany do diagnozowania infekcji enterowirusowych.