Łagodne upośledzenie umysłowe, co to jest i główne cechy
Łagodne upośledzenie umysłowe lub łagodna niepełnosprawność intelektualna charakteryzuje się dyskretnymi ograniczeniami związanymi np. Z uczeniem się i umiejętnościami komunikacyjnymi, których rozwój wymaga czasu. Ten stopień niepełnosprawności intelektualnej można zidentyfikować za pomocą testu inteligencji, którego iloraz intelektualny (IQ) wynosi od 52 do 68.
Ten rodzaj niepełnosprawności intelektualnej występuje częściej u mężczyzn i jest zwykle zauważany w dzieciństwie, na przykład na podstawie obserwacji zachowania i trudności w uczeniu się i interakcji lub obecności zachowania impulsywnego. Diagnoza może zostać postawiona przez psychologa lub psychiatrę nie tylko poprzez przeprowadzenie testów wywiadowczych, ale także poprzez ocenę zachowania i myślenia dziecka podczas konsultacji oraz zgłoszenie przez rodziców lub opiekunów.
Pomimo ograniczonej zdolności intelektualnej dzieci z łagodnym upośledzeniem umysłowym mogą korzystać z edukacji i psychoterapii, ponieważ ich umiejętności są stymulowane.
Główne cechy
Osoby z łagodną niepełnosprawnością intelektualną nie wykazują żadnych widocznych zmian fizycznych, ale mogą mieć pewne cechy, czasem wymagające nadzoru specjalnych instytucji edukacyjnych w celu stymulowania umiejętności, takich jak:
- Brak dojrzałości;
- Mała zdolność do interakcji społecznych;
- Bardzo konkretna myśl;
- Mają trudności z przystosowaniem się;
- Brak zapobiegania i nadmierna łatwowierność;
- Mają zdolność popełniania impulsywnych przestępstw;
- Kompromis w ocenie.
Ponadto u osób z łagodnym upośledzeniem umysłowym mogą wystąpić epilepsje, dlatego musi im towarzyszyć psycholog lub psychiatra. Cechy łagodnego upośledzenia umysłowego różnią się między ludźmi i mogą występować różnice związane ze stopniem upośledzenia zachowania.
