Co to jest zaburzenie personifikacji i jak go leczyć

Zaburzenie depersonalizacji lub zespół depersonifikacji to choroba, w której osoba czuje się odłączona od własnego ciała, tak jakby była zewnętrznym obserwatorem samego siebie. Często zdarzają się również objawy braku realizacji, co oznacza zmianę w postrzeganiu otaczającego środowiska, tak jakby wszystko wokół było nierealne lub sztuczne.. 

Zespół ten może pojawić się nagle lub stopniowo i chociaż może pojawić się u zdrowych ludzi, w sytuacjach stresu, intensywnego zmęczenia lub zażywania narkotyków, jest bardzo powiązany z chorobami psychicznymi, takimi jak depresja, zaburzenia lękowe lub schizofrenia lub choroby neurologiczne. takich jak padaczka, migrena lub uszkodzenie mózgu.

W leczeniu zespołu depersonifikacji konieczne jest skontaktowanie się z psychiatrą, który poprowadzi stosowanie leków takich jak leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe, a także psychoterapia.

Główne objawy

W zaburzeniach depersonalizacji i derealizacji osoba przetwarza swoje emocje w odmienny sposób, rozwijając objawy, takie jak:

1. Czując, że jesteś zewnętrznym obserwatorem swojego ciała lub że ciało nie należy do ciebie;
2. Pojęcie, że jesteś oddzielony od siebie i środowiska;
3. Uczucie obcości;
4. Jeśli spojrzysz w lustro i nie rozpoznasz siebie;
5. Wątpliwości, czy pewne rzeczy naprawdę im się przytrafiły, czy po prostu marzyły lub wyobrażały sobie te rzeczy. 
6. Być gdzieś i nie wiedzieć, jak się tam dostałeś lub coś zrobiłeś i nie pamiętając, jak to zrobić;
7. Nie rozpoznawanie niektórych członków rodziny lub nie pamiętanie ważnych wydarzeń życiowych;
8. Brak emocji lub odczuwanie bólu w określonych momentach;
9. Czuje się jak dwie różne osoby, ponieważ zmieniają swoje zachowanie z jednej sytuacji na drugą;
10. Czuje się, jakby wszystko było rozmazane, w taki sposób, że ludzie i rzeczy wydają się być daleko lub niejasne, jakbyś marzył.

Zatem w tym zespole dana osoba może mieć wrażenie, że śni na jawie lub że to, czego doświadcza, nie jest rzeczywiste, dlatego często zdarza się, że zespół ten myli się ze zjawiskami nadprzyrodzonymi..

Początek zaburzenia może być nagły lub stopniowy, a inne objawy psychiczne, takie jak wahania nastroju, lęk i inne zaburzenia psychiczne są częste. W niektórych przypadkach depersonalizacja może przedstawiać pojedyncze epizody przez miesiące lub lata, a następnie staje się ciągła.

Jak potwierdzić

W przypadku objawów wskazujących na zaburzenie depersonalizacji należy skonsultować się z psychiatrą, który może potwierdzić diagnozę, oceniając nasilenie i częstotliwość tych objawów..

Ważne jest, aby pamiętać, że niektóre objawy wskazujące na występowanie tego zespołu występują w odosobnieniu, w pewnym momencie, jednak jeśli są one trwałe lub zawsze się zdarzają, należy się martwić.

Kto jest najbardziej zagrożony

Zespół depersonalizacji występuje częściej u osób, które mają następujące czynniki ryzyka:

• Depresja;
• Zespół lęku napadowego;
• Schizofrenia;
• Choroby neurologiczne, takie jak padaczka, guz mózgu lub migrena;
• Intensywny stres;
• Przemoc emocjonalna;
• Długie okresy pozbawienia snu;
• Uraz dziecięcy, zwłaszcza przemoc fizyczna lub psychiczna.

Ponadto zaburzenie to może również wynikać z używania narkotyków, takich jak konopie indyjskie lub inne leki halucynogenne. Ważne jest, aby pamiętać, że ogólnie leki są bardzo związane z rozwojem chorób psychicznych. Zrozum, jakie są rodzaje leków i ich konsekwencje zdrowotne.

Jak odbywa się leczenie

Zaburzenie depersonalizacji jest uleczalne, a jego leczenie kieruje psychiatra i psycholog. Psychoterapia jest główną formą leczenia i obejmuje na przykład techniki psychoanalizy i terapie poznawczo-behawioralne, które są bardzo ważne dla kontrolowania emocji i zmniejszania objawów. 

Psychiatra może również przepisywać leki, które pomagają kontrolować lęk i zmiany nastroju, za pomocą leków przeciwlękowych lub przeciwdepresyjnych, takich jak na przykład Clonazepam, Fluoksetyna lub Klomipramina.