Co to jest zaburzenie dysocjacyjne i jak je zidentyfikować

Zaburzenie dysocjacyjne, znane również jako zaburzenie konwersji, jest zaburzeniem psychicznym, w którym osoba cierpi na zaburzenia równowagi psychicznej, ze zmianami świadomości, pamięci, tożsamości, emocji, postrzegania środowiska, kontroli ruchów i zachowania.

Tak więc osoba z tym zaburzeniem może doświadczyć różnego rodzaju oznak i symptomów pochodzenia psychologicznego, które pojawiają się w izolacji lub razem, bez jakiejkolwiek fizycznej choroby uzasadniającej ten przypadek. Najważniejsze z nich to:

• Tymczasowa amnezja, albo z konkretnych wydarzeń, albo z przeszłości, zwanej amnezją dysocjacyjną;
• Utrata lub zmiana ruchów części ciała, nazywane dysocjacyjnym zaburzeniem ruchowym;
• Powolny ruch i refleks lub niemożność poruszania się, podobny do omdlenia lub stanu katatonicznego, zwany otępieniem dysocjacyjnym;
• Utrata przytomności kim jesteś lub gdzie jesteś;
• Ruchy podobne do napadów padaczkowych, nazywany napadem dysocjacyjnym;
• Mrowienie lub utrata czucia w jednym lub kilku miejscach na ciele, takich jak usta, język, ręce, ręce lub nogi, zwane znieczuleniem dysocjacyjnym;
• Stan skrajnego zamieszanial;
• Wiele tożsamości lub osobowości, który jest dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości. W niektórych kulturach lub religiach można to nazwać stanem posiadania. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat tego konkretnego rodzaju zaburzenia dysocjacyjnego, sprawdź Dissociative Identity Disorder.

Ludzie z zaburzeniami dysocjacyjnymi często wykazują zmiany w zachowaniu, takie jak nagła gorąca lub niezrównoważona reakcja, dlatego też zaburzenie to znane jest również jako histeria lub reakcja histeryczna.. 

Zaburzenie dysocjacyjne zwykle objawia się lub pogarsza po traumatycznych lub stresujących wydarzeniach i zwykle pojawia się nagle. Odcinki mogą pojawiać się od czasu do czasu lub stają się częste, w zależności od przypadku. Jest również bardziej powszechny u kobiet niż u mężczyzn.

Leczenie zaburzeń dysocjacyjnych powinno być prowadzone przez psychiatrę i może obejmować stosowanie leków przeciwlękowych lub przeciwdepresyjnych w celu złagodzenia objawów, przy czym bardzo ważna jest psychoterapia..

Jak potwierdzić

Podczas kryzysów zaburzeń dysocjacyjnych można sądzić, że jest to choroba fizyczna, więc często zdarza się, że pierwszy kontakt tych pacjentów jest z lekarzem na izbie przyjęć.. 

Lekarz identyfikuje obecność tego zespołu podczas intensywnych badań zmian w ocenie klinicznej i egzaminach, ale nie znaleziono niczego pochodzenia fizycznego lub organicznego, które wyjaśniałoby ten stan. 

Potwierdzenia zaburzenia dysocjacyjnego dokonuje psychiatra, który oceni objawy przedstawione w kryzysach oraz istnienie konfliktów psychicznych, które mogą wywoływać lub nasilać chorobę. Lekarz ten powinien również ocenić obecność lęku, depresji, somatyzacji, schizofrenii lub innych zaburzeń psychicznych, które nasilają się lub są mylone z zaburzeniem dysocjacyjnym. Zrozum, czym są i jak rozpoznać najczęstsze zaburzenia psychiczne. 

Jak odbywa się leczenie

Główną formą leczenia zaburzeń dysocjacyjnych jest psychoterapia z psychologiem, aby pomóc pacjentowi w opracowaniu strategii radzenia sobie ze stresem. Sesje odbywają się, dopóki psycholog nie uzna, że ​​pacjent jest w stanie bezpiecznie zarządzać swoimi emocjami i relacjami.

Zaleca się również wizytę u psychiatry, który oceni postęp choroby i może przepisać leki w celu złagodzenia objawów, takie jak leki przeciwdepresyjne, takie jak sertralina, leki przeciwpsychotyczne, takie jak tiapryd lub leki przeciwlękowe, takie jak diazepam, w razie potrzeby.