Główna » Zaburzenia psychiczne » Zachowaj zaburzenia, co to jest, jak je zidentyfikować i leczyć

    Zachowaj zaburzenia, co to jest, jak je zidentyfikować i leczyć

    Zaburzenie zachowania jest zaburzeniem psychicznym, które można zdiagnozować w dzieciństwie, w którym dziecko wykazuje postawy samolubne, agresywne i manipulacyjne, które mogą bezpośrednio zakłócać jego wyniki w szkole oraz jego relacje z rodziną i przyjaciółmi..

    Chociaż diagnoza jest częstsza w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, zaburzenie zachowania można również zidentyfikować od 18 roku życia, znanego jako antyspołeczne zaburzenie osobowości, w którym osoba ta działa obojętnie i często narusza prawa innych. ludzie Wiedzieć, jak rozpoznać antyspołeczne zaburzenie osobowości.

    Jak rozpoznać

    Identyfikacja zaburzenia zachowania musi zostać dokonana przez psychologa lub psychiatrę na podstawie obserwacji różnych zachowań, które dziecko może prezentować, i muszą one trwać co najmniej 6 miesięcy przed zakończeniem diagnozy zaburzenia zachowania. Główne objawy wskazujące na to zaburzenie psychiczne to:

    • Brak empatii i troski o innych;
    • Wyzywanie i wyzywające zachowanie;
    • Częste manipulacje i kłamstwa;
    • Częste obwinianie innych ludzi;
    • Mała tolerancja na frustrację, często przejawiająca ataki drażliwości;
    • Agresywność;
    • Na przykład groźne zachowanie, możliwość rozpoczęcia walki;
    • Częsta ucieczka z domu;
    • Kradzież i / lub kradzież;
    • Niszczenie mienia i wandalizm;
    • Okrutne postawy wobec zwierząt lub ludzi.

    Ponieważ te zachowania różnią się od tego, czego oczekuje się od dziecka, ważne jest, aby dziecko zabrano do psychologa lub psychiatry, gdy tylko przedstawi on jakieś sugestywne zachowanie. W ten sposób można ocenić zachowanie dziecka i postawić diagnozę różnicową dla innych zaburzeń psychicznych lub związanych z rozwojem dziecka.

    Jak powinno być leczenie

    Leczenie powinno opierać się na zachowaniach prezentowanych przez dziecko, ich intensywności i częstotliwości i powinno odbywać się głównie poprzez terapię, w której psycholog lub psychiatra ocenia zachowania i próbuje zidentyfikować przyczynę i zrozumieć motywację. W niektórych przypadkach psychiatra może zalecić stosowanie niektórych leków, takich jak stabilizatory nastroju, leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne, które pozwalają na samokontrolę i poprawę zaburzeń zachowania.

    Gdy zaburzenie zachowania jest uważane za poważne, w którym dana osoba stanowi ryzyko dla innych osób, wskazane jest, aby skierować je do ośrodka leczenia, aby ich zachowanie było odpowiednio opracowane, a zatem można poprawić to zaburzenie.