Co stanowi wyzwanie dla przeciwnego zaburzenia (TOD)

Przeciwstawne wyzywające zaburzenie, znane również jako TOD, zwykle występuje w dzieciństwie i charakteryzuje się na przykład częstymi zachowaniami gniewu, agresji, zemsty, wyzwań, prowokacji, nieposłuszeństwa lub poczucia urazy, na przykład.

Leczenie zwykle obejmuje sesje psychoterapii i szkolenie rodziców, aby mogli lepiej radzić sobie z chorobą. Ponadto w niektórych przypadkach stosowanie leków może być uzasadnione, co musi przepisać psychiatra.

Jakie objawy

Zachowania i objawy, które mogą objawiać się u dzieci z trudnymi przeciwstawnymi zaburzeniami, to:

Agresywność;
Drażliwość;
Nieposłuszeństwo wobec osób starszych;
Pobudzenie i utrata spokoju;
Kwestionowanie zasad;
Drażnić innych ludzi;
Obwinianie innych ludzi za ich błędy;
Złość się,
Będąc urażonym i łatwo przeszkadzającym,
Będąc okrutnym i mściwym.

Aby zdiagnozować trudne zaburzenie przeciwstawne, dziecko może przejawiać tylko kilka objawów.

Możliwe przyczyny

DSM-5 klasyfikuje czynniki ryzyka rozwoju trudnego przeciwstawnego zaburzenia jako temperamentalne, środowiskowe, genetyczne i fizjologiczne.

Czynniki temperamentalne są związane z problemami regulacji emocjonalnej i pomagają przewidywać występowanie zaburzenia. Ponadto czynniki środowiskowe, takie jak środowisko, w które wkładane jest dziecko, związane z agresywnymi, niekonsekwentnymi lub niedbałymi zachowaniami rodziców dzieci, również przyczyniają się do rozwoju zaburzenia.

Jak powstaje diagnoza

Według DSM-5 TOD można zdiagnozować u dzieci, które często wykazują więcej niż cztery objawy z poniższej listy, trwające co najmniej sześć miesięcy i u co najmniej jednej osoby, która nie jest rodzeństwem:

Strać spokój;
Jest wrażliwy lub łatwo go zaburzyć;
On jest zły i urażony;
Pytanie do autorytetów lub, w przypadku dzieci i młodzieży, dorosłych;
Ostro kwestionuje lub odmawia przestrzegania zasad lub próśb o autorytety;
Celowo denerwuje innych ludzi;
Obwiniaj innych za swoje błędy lub złe zachowanie;
Był wredny lub mściwy przynajmniej dwa razy w ciągu ostatnich sześciu miesięcy.

Należy zdawać sobie sprawę z tego, że trudne zaburzenie przeciwstawne może być czymś więcej niż działaniem stanowiącym wyzwanie lub wzbudzającym napady złości, co jest powszechne u dzieci, ponieważ tymczasowe zachowania przeciwstawne mogą być częścią normalnego rozwoju osobowości. Dlatego ważne jest, aby rodzice, opiekunowie i wychowawcy byli w stanie odróżnić normalne zachowania opozycyjne dla rozwoju dziecka, gdy nabywa ono autonomię, od zaburzenia zachowania, w którym dominują zachowania nadmiernej agresywności i okrucieństwa wobec ludzi. i zwierzęta, zniszczenie mienia, kłamstwa, napady złości i ciągłe nieposłuszeństwo.

Jakie jest leczenie

Leczenie trudnych przeciwstawnych zaburzeń może być bardzo zróżnicowane i obejmuje promowanie szkolenia rodziców, w celu skuteczniejszej interakcji z dzieckiem i poddania się terapii rodzinnej w celu wsparcia i wsparcia rodziny..

Ponadto dziecko może potrzebować sesji psychoterapii i, jeśli tak zdecyduje, psychiatra może przepisać leki przeciwpsychotyczne lub neuroleptyczne, takie jak rysperydon, kwetiapina lub arypiprazol, stabilizatory nastroju, takie jak węglan litu, diwalproinian sodu, karbamazepina lub topiramat, leki przeciwdepresyjne, takie jak fluoksetyna, sertralina, paroksetyna, citalopram, escitalopram lub wenlafaksyna i / lub psychostymulanty do leczenia ADHD, ze względu na częste związki z DOT, takie jak metylofenidat.

Dowiedz się więcej o zespole nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD).