Co to jest otępienie czołowo-skroniowe, główne objawy i leczenie

Otępienie czołowo-skroniowe, znane wcześniej jako choroba Picka, to zespół zaburzeń, które wpływają na określone części mózgu, zwane płatami czołowymi. Te zaburzenia mózgu powodują zmiany osobowości, zachowania i prowadzą do trudności w zrozumieniu i wymowie.

Ten rodzaj otępienia jest jednym z głównych rodzajów chorób neurodegeneracyjnych, co oznacza, że z czasem pogarsza się i może wystąpić nawet u osób dorosłych w wieku poniżej 65 lat, a jego pojawienie się jest związane z modyfikacjami genetycznymi przekazywanymi przez rodziców na dzieci.

Leczenie otępienia czołowo-skroniowego opiera się na stosowaniu leków zmniejszających objawy i poprawiających jakość życia danej osoby, ponieważ tego rodzaju choroby nie można wyleczyć i z czasem ewoluują..

Główne objawy przedmiotowe i podmiotowe

Oznaki i objawy otępienia czołowo-skroniowego zależą od dotkniętych obszarów mózgu i mogą różnić się w zależności od osoby, jednak zmiany mogą być następujące:

Behawioralne: zmiany osobowości, impulsywność, utrata zahamowania, agresywne postawy, kompulsje, drażliwość, brak zainteresowania innymi ludźmi, przyjmowanie niejadalnych przedmiotów i powtarzające się ruchy, takie jak ciągłe klaskanie lub zęby;
Język: dana osoba może mieć trudności z mówieniem lub pisaniem, problemy ze zrozumieniem tego, co mówią, zapominając o znaczeniu słów, aw najcięższych przypadkach całkowita utrata zdolności do wypowiadania słów;
Silniki: drżenie mięśni, sztywność i skurcze, trudności w połykaniu lub chodzeniu, utrata ruchów rąk lub nóg i często trudności w kontrolowaniu chęci wypróżnienia lub wypróżnienia.

Objawy te mogą pojawić się razem lub dana osoba może mieć tylko jeden z nich, i zwykle pojawiają się łagodnie i z czasem nasilają się. Dlatego, jeśli wystąpi którakolwiek z tych zmian, ważne jest, aby jak najszybciej zwrócić się o pomoc do neurologa, aby przeprowadzono określone badania i wskazano najbardziej odpowiednie leczenie..

Możliwe przyczyny

Przyczyny otępienia czołowo-skroniowego nie są dobrze określone, ale niektóre badania wskazują, że mogą być one związane z mutacjami w określonych genach, powiązanymi z białkiem Tau i białkiem TDP43. Białka te znajdują się w organizmie i pomagają w prawidłowym funkcjonowaniu komórek, jednak z nieznanych przyczyn mogą zostać uszkodzone i powodować otępienie czołowo-skroniowe.

Te mutacje białkowe mogą być wywoływane przez czynniki genetyczne, to znaczy, że ludzie, którzy mieli rodzinną historię tego typu demencji, częściej cierpią z powodu tych samych zaburzeń mózgu. Ponadto ludzie, którzy doznali urazowego uszkodzenia mózgu, mogą mieć zmiany w mózgu i rozwinąć otępienie czołowo-skroniowe. Dowiedz się więcej o urazie głowy i jakie są objawy.

Jak powstaje diagnoza

Kiedy pojawią się objawy, należy skonsultować się z neurologiem, który zamierza dokonać oceny klinicznej, to znaczy, przeprowadzi analizę zgłoszonych objawów, a następnie może wskazać wykonanie testów w celu ustalenia, czy dana osoba ma otępienie czołowo-skroniowe. Przez większość czasu lekarz zaleca wykonanie następujących testów:

Egzaminy obrazowe: takie jak badanie MRI lub CT w celu sprawdzenia części mózgu, która jest dotknięta;
Testy neuropsychologiczne: służy do określania pojemności pamięci i identyfikowania problemów z mową lub zachowaniem;
Testy genetyczne: polega na przeprowadzeniu badań krwi w celu analizy, który rodzaj białka i który gen jest zaburzony;
Kolekcja likierów: wskazany w celu określenia, które komórki układu nerwowego są dotknięte;
FBC: wykonuje się w celu wykluczenia innych chorób, które mają objawy podobne do objawów otępienia czołowo-skroniowego.

Gdy neurolog podejrzewa inne choroby, takie jak guz lub skrzep mózgu, może również zamówić inne testy, takie jak badanie zwierząt domowych, biopsja mózgu lub badanie mózgu. Zobacz więcej, czym jest scyntygrafia mózgu i jak to się robi.

Opcje leczenia

Leczenie otępienia czołowo-skroniowego odbywa się w celu zmniejszenia negatywnych skutków objawów, poprawy jakości życia i zwiększenia oczekiwanej długości życia osoby, ponieważ nadal nie ma leków ani operacji, aby wyleczyć tego rodzaju zaburzenia. Jednak niektóre leki mogą być stosowane w celu ustabilizowania objawów, takie jak leki przeciwdrgawkowe, przeciwdepresyjne i przeciwpadaczkowe.

W miarę postępu tego zaburzenia osoba może mieć większe trudności z chodzeniem, połykaniem, żuciem, a nawet kontrolowaniem pęcherza moczowego lub jelit, a zatem mogą być konieczne sesje fizjoterapii i logopedii, które pomagają w wykonywaniu codziennych czynności..

Różnica między otępieniem czołowo-skroniowym a chorobą Alzheimera

Pomimo podobnych objawów demencja czołowo-skroniowa nie wykazuje takich samych zmian jak choroba Alzheimera, ponieważ przez większość czasu diagnozuje się ją u osób w wieku od 40 do 60 lat, inaczej niż w przypadku choroby Alzheimera, u której postawiono diagnozę, głównie po 60 latach.

Ponadto w otępieniu czołowo-skroniowym problemy z zachowaniem, omamy i urojenia występują częściej niż utrata pamięci, co jest na przykład bardzo częstym objawem w chorobie Alzheimera. Sprawdź inne oznaki i objawy choroby Alzheimera.