Ciężkie upośledzenie umysłowe Charakterystyka i leczenie

Poważne upośledzenie umysłowe charakteryzuje iloraz inteligencji (IQ) między 20 a 35. W tym przypadku osoba nie mówi prawie nic i potrzebuje opieki nad życiem, zawsze będąc zależnym i niezdolnym..

Nie może zostać zapisana do zwykłej szkoły, ponieważ nie może uczyć się, mówić ani rozumieć w stopniu, który można ocenić, a specjalistyczne wsparcie zawodowe jest zawsze potrzebne, aby mogła rozwijać i uczyć się podstawowych słów, takich jak dzwonienie do matki, proszenie o wodę lub chodzenie na przykład do łazienki.

Znaki, objawy i cechy charakterystyczne

W przypadku silnego upośledzenia umysłowego dziecko opóźnia rozwój motoryczny i nie zawsze może nauczyć się, na przykład, siedzieć samotnie lub mówić, więc nie jest autonomiczny i potrzebuje codziennego wsparcia ze strony rodziców lub innych opiekunów. Potrzebują wsparcia, aby ubrać się, zjeść i zadbać o higienę osobistą na całe życie.

Rozpoznanie ciężkiego lub ciężkiego upośledzenia umysłowego ustala się w dzieciństwie, ale można je potwierdzić dopiero po ukończeniu 5 roku życia, czyli wtedy, gdy można przeprowadzić test IQ. Przed tym etapem dziecko może zostać zdiagnozowane z opóźnionym rozwojem psychoruchowym i mogą zostać przeprowadzone badania krwi i obrazowania, które mogą wykazać inne upośledzenie mózgu i powiązane choroby, które wymagają szczególnych metod leczenia, takich jak na przykład autyzm..

Poniższa tabela wskazuje niektóre cechy i różnice w rodzajach upośledzenia umysłowego:

Stopień zaangażowania	IQ	Wiek psychiczny	Komunikacja	Edukacja	Samoopieka
Światło	50–70	Od 9 do 12 lat	Mów z trudem	6 klasa	Całkowicie możliwe
Umiarkowane	36–49	Od 6 do 9 lat	To się bardzo różni	2. seria	Możliwe
Ciężkie	20–35	3 do 6 lat	Mówi prawie nic	x	Możliwość trenowania
Głęboko	0–19	do 3 lat	Nie mogę mówić	x	x

Leczenie ciężkiego upośledzenia umysłowego

Leczenie poważnego upośledzenia umysłowego powinno być wskazane przez pediatrę i może obejmować stosowanie leków w celu opanowania objawów i innych występujących stanów, takich jak padaczka lub trudności ze snem. Wskazana jest również stymulacja psychomotoryczna, a także terapia zajęciowa w celu poprawy jakości życia dziecka i jego rodziny.

Oczekiwana długość życia dzieci z ciężkim upośledzeniem umysłowym nie jest bardzo długa, ale w dużej mierze zależy ona od innych powiązanych chorób i rodzaju opieki, jaką mogą uzyskać..