Co to jest Spastyczność
Spastyczność polega na mimowolnym wzroście skurczu mięśni, który może wystąpić w każdym mięśniu i który uniemożliwia osobie wykonywanie codziennych czynności, takich jak na przykład chodzenie, jedzenie lub mówienie.
Zwykle spastyczność występuje częściej po zaburzeniu neurologicznym, takim jak udar lub w wyniku porażenia mózgowego, a zatem może wpływać tylko na niewielką grupę mięśni, np. Ramię, lub występować w różnych miejscach, takich jak prawa strona ciała, w zależności od urazy neurologiczne.
A spastyczność nie ma lekarstwa, ale możliwe jest zmniejszenie niepełnosprawności pacjenta poprzez fizykoterapię, stosowanie leków na spastyczność lub miejscowe stosowanie botoksu.
Leczenie spastyczności
Leczenie spastyczności powinno być prowadzone przez neurologa, ponieważ konieczne jest oszacowanie przyczyny neurologicznej, która powoduje powstanie problemu. Opcje obejmują:
Środki na spastyczność
Zwykle stosuje się środki spastyczne, takie jak baklofen lub diazepam, które pomagają mięśniom rozluźnić się i złagodzić objawy. Inne zalecane środki to baklofen, benzodiazepiny, klonidyna lub tyzanidyna, które zmniejszają przekazywanie bodźców i ułatwiają rozluźnienie mięśni.
Fizjoterapia w spastyczności
Przeciw spastyczności zaleca się również robić to co najmniej 2 razy w tygodniu, aby utrzymać amplitudę stawów i uniknąć innych powikłań, takich jak sztywność stawów, z powodu braku użycia dotkniętego stawu kończyny..
Fizjoterapię w spastyczności można wykonać za pomocą:
- Krioterapia: zastosowanie zimna do dotkniętych mięśni, aby tymczasowo zmniejszyć sygnał odruchowy, który powoduje skurcz mięśni;
- Zastosowanie ciepła: umożliwia chwilowe rozluźnienie mięśni, zmniejszając ból;
- Kinezyterapia: technika nauczania pacjenta, jak żyć ze spastycznością, poprzez ćwiczenia lub stosowanie ortez;
- Stymulacja elektryczna: stymulacja małymi wstrząsami elektrycznymi, które pomagają kontrolować skurcze mięśni.
Ćwiczenia fizjoterapeutyczne należy wykonywać dwa razy w tygodniu z fizjoterapeutą i codziennie w domu. Te zabiegi służą zmniejszeniu objawów spastyczności i ułatwiają wykonywanie codziennych czynności.
Czy wiesz więcej na temat fizjoterapii spastyczności w: Fizjoterapia na hemiplegię.
Aplikacje botoksu
Zastrzyki z toksyny botulinowej A mogą być przydatne w celu zmniejszenia sztywności mięśni i ułatwienia ruchu stawów, ułatwiając w ten sposób codzienną opiekę pacjenta, a nawet sesje fizjoterapii.
Te zastrzyki mogą być wskazane przez lekarza i wywoływać efekt w okresie od 4 miesięcy do 1 roku, przy czym częściej trzeba stosować nową dawkę tej substancji po 6 miesiącach od pierwszego zastosowania i co 6 miesięcy.
Jego działanie paraliżuje lub zmniejsza mimowolne skurcze mięśni przez określony czas, a gdy efekt maleje, osoba ponownie prezentuje większy ton mięśni, który może powodować nawet silny skurcz, wymagający nowej dawki..
Stosowanie botoksu jest wskazane w leczeniu spastyczności nawet u dzieci urodzonych z małogłowiem, z powodu zakażenia matki wirusem Zika. Dowiedz się więcej o tym wskazaniu w: Botox może pomóc w leczeniu dzieci z małogłowiem.
Objawy spastyczności
Główne objawy spastyczności obejmują:
- Mimowolne skurcze mięśni;
- Trudności w zginaniu nóg lub ramion;
- Ból dotkniętych mięśni;
- Nieprawidłowa postawa.
W najcięższych przypadkach pacjent może znajdować się w pozycji spastycznej, która charakteryzuje się zgiętymi rękami, wyciągniętymi nogami i stopami oraz głową przechyloną na bok.
Stopnie spastyczności
Stopnie spastyczności można ocenić zgodnie ze skalą Ashwortha:
- Klasa 0: pacjent nie wykazuje skurczu mięśni;
- Klasa 1: łagodny skurcz mięśni;
- Klasa 2: zwiększone skurcze mięśni, z pewnym oporem ruchu;
- Klasa 3: wielki wzrost koncentracji mięśni, z trudnością zginania kończyn;
- Klasa 4: sztywny mięsień bez możliwości ruchu.
Dzięki codziennemu leczeniu pacjent może stopniowo zmniejszać stopień spastyczności.
