Niski pęcherz moczowy (Cystocele) Co to jest, objawy i leczenie

Niski pęcherz występuje, gdy mięśnie i więzadła dna miednicy nie są w stanie utrzymać pęcherza dokładnie na swoim miejscu, dlatego „zsuwa się” z normalnej pozycji i można go łatwo dotknąć przez pochwę.. 

Sytuację tę można nazwać cystocele, wypadaniem pęcherza, niskim pęcherzem lub opadającym pęcherzem, częściej występującym u kobiet w wieku powyżej 40 lat, które już zaszły w ciążę. Kobieta może mieć tylko przewrócony pęcherz, ale macica, cewka moczowa i odbytnica mogą również spaść w tym samym czasie.. 

Leczenie niskiego pęcherza może być wykonywane ze zmianami stylu życia, z utratą masy ciała, rzuceniem palenia, zwalczaniem zaparć, oprócz fizykoterapii, ćwiczeń na miednicy, wskazanych przez fizjoterapeutę lub chirurgicznie, w najcięższych przypadkach , gdy pęcherz dociera do wejścia do pochwy lub przechodzi przez pochwę. 

Jak się dowiedzieć, czy twój pęcherz jest niski 

Oznaki i objawy wskazujące na opadanie pęcherza obejmują:

• Grudka w pochwie, którą można zobaczyć gołym okiem lub odczuć palcami podczas dotykania pochwy; 
• Uczucie ciężkości w pęcherzu;
• Czucie piłki w pochwie;
• Ból lub dyskomfort w okolicy miednicy; 
• Osłabienie lub zwiotczenie mięśni i więzadeł krocza;
• Może wystąpić niezamierzona utrata moczu;
• Trudności w oddawaniu moczu podczas pierwszych sekund oddawania moczu;
• Pilność i zwiększona częstotliwość oddawania moczu; 
• Ból i podrażnienie pochwy podczas kontaktu seksualnego;
• W przypadku wypadnięcia odbytnicy może pojawić się „woreczek” blisko odbytu, powodujący ból, dyskomfort i trudności w eliminacji stolca.. 

Lekarz najbardziej wskazany do postawienia diagnozy i wskazania leczenia przypadków niskiego pęcherza jest ginekolog specjalizujący się w uroginekologii. Fizjoterapia jest również przydatna w leczeniu.

Testy na niski pęcherz 

Egzaminy, które ginekolog może zlecić w celu oceny upadłego pęcherza, to:

• Ocena siły mięśni miednicy;
• Przezpochwowe badanie ultrasonograficzne: w celu oceny mięśni okolicy okołoodbytniczej i oceny, czy występuje jakakolwiek zmiana w macicy, opróżnienie pęcherza lub cewki moczowej;
• Badania urodynamiczne: w celu oceny zdolności pęcherza do zatrzymywania i eliminacji moczu; 
• Rezonans magnetyczny: lepszy widok wszystkich struktur w okolicy miednicy. 
• Cystourethroscopy: aby zobaczyć cewkę moczową i pęcherz moczowy, u kobiet w trybie pilnym, z częstością oddawania moczu, bólem pęcherza lub krwią w moczu. 

Opadanie pęcherza występuje częściej podczas lub po menopauzie, po ciąży, w zaparciach, po operacji usunięcia macicy, w przypadku nadwagi lub otyłości, po 50. roku życia i po kobiety, które palą.

Inną sytuacją, która sprzyja upuszczeniu pęcherza, są prace wymagające wysiłku fizycznego, takie jak prace domowe lub gdzie konieczne jest trzymanie lub noszenie ciężkich przedmiotów. Aby zapobiec ponownemu opadaniu pęcherza, należy unikać wszystkich tych czynników. 

Zabiegi dla niskiego pęcherza 

Leczenie różni się w zależności od stopnia cystocele, które kobieta ma:

1. Ćwiczenia na niski pęcherz 

Ćwiczenia Kegla są wskazane w mniej ciężkich przypadkach, gdy kobieta ma opadanie pęcherza lub słabe mięśnie miednicy, z niewielkimi objawami, dlatego operacja nie jest wskazana. Ćwiczenia te należy wykonywać codziennie, aby przyniosły oczekiwany efekt i były bardzo skuteczne, jeśli zostały wykonane prawidłowo. 

Jak wykonywać ćwiczenia Kegla: 

• Opróżnij pęcherz;
• Zidentyfikuj mięsień łonowo-guziczny: w tym celu spróbuj przerwać strumień moczu podczas oddawania moczu;
• Aby ponownie skurczyć mięsień łonowo-guziczny po oddaniu moczu, aby upewnić się, że wiesz, jak prawidłowo skurczyć mięsień;
• Wykonaj 10 skurczów mięśni z rzędu;
• Zrelaksuj się przez kilka chwil;
• Wznów ćwiczenie, wykonując co najmniej 10 zestawów po 10 skurczów każdego dnia.

Ćwiczenia Kegla można wykonywać w dowolnej pozycji, siedzącej, leżącej lub stojącej, a nawet można je wykonywać za pomocą piłek gimnastycznych. Łatwiej jednak zacząć od leżenia ze zgiętymi nogami. Obejrzyj więcej szczegółów w tym filmie:

Ćwiczenia na nietrzymanie moczu

Jak uprawiać gimnastykę hipopresyjną: 

Gimnastyka hipopresyjna jest również wskazana do walki z niskim pęcherzem, ponieważ pomaga również wzmocnić mięśnie dna miednicy. Zrobić:

• Wdychaj normalnie i po całkowitym wydechu, aż brzuch zacznie się kurczyć sam, a następnie „skurczy brzuch”, wciągając mięśnie brzucha do środka, jakby chciał dotknąć pępka do pleców.
• Ten skurcz powinien być utrzymywany początkowo przez 10 do 20 sekund i z czasem stopniowo zwiększać czas, pozostając tak długo, jak to możliwe bez oddychania.
• Po przerwie napełnij płuca powietrzem i zrelaksuj się całkowicie, wracając do normalnego oddychania.

Zobacz krok po kroku ćwiczenia hipopresyjne w tym filmie:

Hipopresyjny, aby stracić brzuch Jak to zrobić

2. Fizjoterapia dla niskiego pęcherza 

W fizjoterapii oprócz ćwiczeń wskazanych powyżej istnieją jeszcze inne możliwości, takie jak użycie pessara, które jest małym urządzeniem, które można umieścić wewnątrz pochwy, aby pomóc utrzymać pęcherz. Są to małe ołowiane kulki o różnej masie, które można wkładać do pochwy podczas ćwiczeń.

Inne zasoby, które można również wykorzystać, to dopochwowa stymulacja elektryczna lub biofeedback, które są urządzeniami, które pomagają kobietom lepiej zdawać sobie sprawę z mięśni miednicy, aby ułatwić prawidłowe wykonywanie ćwiczeń.. 

Fizjoterapia w zdrowiu kobiet obejmuje indywidualne sesje trwające od 30 minut do 1 godziny, które należy wykonywać co najmniej raz w tygodniu, chociaż ćwiczenia należy wykonywać codziennie w domu. Dowiedz się więcej na temat fizjoterapii nietrzymania moczu. 

3. Środki na niski pęcherz

Niektóre środki oparte na estrogenach można stosować w okresie menopauzy, aby pomóc w kontrolowaniu objawów cystocele, dlatego wskazane jest również zastępowanie hormonów w okresie menopauzy jako uzupełnienie leczenia u niektórych kobiet. Dowiedz się więcej o wymianie hormonów. 

4. Operacja dolnego pęcherza 

Operacja Cystocele polega na wzmocnieniu struktur miednicy w celu przywrócenia prawidłowej pozycji pęcherza, macicy i wszystkich „upadłych” struktur. Zwykle lekarz umieszcza „siatkę”, która służy jako podparcie dla narządów miednicy, co jest bardzo skuteczne, szczególnie wskazane w najpoważniejszych przypadkach.

Ten rodzaj operacji można wykonać za pomocą laparotomii lub cięcia brzucha, ze znieczuleniem regionalnym lub ogólnym, ale jak wszystkie inne wiąże się z ryzykiem, takim jak perforacja narządu, krwawienie, infekcja, ból podczas kontaktu seksualnego i powrót nietrzymania moczu, w niektóre przypadki. 

Operacja jest szybka, a kobieta jest hospitalizowana tylko 2 lub 3 dni, ale należy odpocząć w domu i unikać wysiłku w pierwszym tygodniu po operacji. Więcej informacji na temat powrotu do zdrowia po tego rodzaju operacji można znaleźć na stronie: Chirurgia nietrzymania moczu.