Leki moczopędne, jakie są, jakie rodzaje i jak działają
Leki moczopędne to środki, które można stosować samodzielnie lub w skojarzeniu z innymi substancjami czynnymi, między innymi w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, obrzęku spowodowanego chorobami serca, nerek lub wątroby.
Dostępnych jest kilka rodzajów leków moczopędnych, takich jak tiazydy, pętla, środki oszczędzające potas, osmotyki lub inhibitory anhydrazy węglanowej, o różnych mechanizmach działania i działaniu w różnych regionach nerki, które należy przepisać w zależności od leczonego problemu.
1. Diuretyki tiazydowe
Te diuretyki mają jako mechanizm działania hamowanie reabsorpcji sodu w początkowej części dystalnej kanalików nerkowych, zwiększając jego wydalanie, a także wydalanie chlorków oraz, w mniejszym stopniu, potasu i magnezu, co w konsekwencji prowadzi do eliminacji wody. Te środki lecznicze mają umiarkowaną moc.
Nazwy ogólne / handlowe: Niektóre przykłady diuretyków tiazydowych to indapamid (Natrilix, Indapen, Flux), hydrochlorotiazyd (Diurix, Hidromed) i chlorotalidon (Higroton).
Wskazania do stosowania: Zasadniczo leki moczopędne w tej klasie są wskazane do obniżania ciśnienia krwi i przewlekłego leczenia obrzęków związanych z zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby i chorobą nerek.
Najczęstsze działania niepożądane: Niektóre z najczęstszych działań niepożądanych, które mogą wystąpić podczas leczenia tymi lekami, to zawroty głowy, ból głowy, osłabienie, nudności, wymioty, skurcze, biegunka, zaparcia, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki oraz zaburzenia krwi i skóry.
2. Diuretyki pętlowe
Leki moczopędne działają poprzez hamowanie wchłaniania zwrotnego sodu we wstępującej gałęzi pętli Henle, prowadząc do zmniejszenia wchłaniania zwrotnego wody w kanalikach. Ponadto środki te mają również bezpośredni wpływ na przepływ krwi, powodując rozszerzenie naczyń i zmniejszone opory naczyniowe nerek. Te środki mają silny efekt moczopędny, z szybkim początkiem krótkotrwałego działania
Nazwy ogólne / handlowe: Furosemid (Lasix, Neosemid) jest przykładem szeroko stosowanego diuretyku pętlowego. Dowiedz się, jak stosować i jakie przeciwwskazania do furosemidu.
Wskazania do stosowania: Diuretyki pętlowe są wskazane do kontroli ostrego obrzęku płuc i innych łagodniejszych rodzajów obrzęku, ostrej niewydolności nerek i nadciśnienia tętniczego. Ponadto można je również stosować w leczeniu ostrej hiperkalcemii, ponieważ sprzyjają wydalaniu wapnia z moczem.
Najczęstsze działania niepożądane: Niektóre działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia to zaburzenia elektrolitowe, odwodnienie, hipowolemia, podwyższony poziom kreatyniny i trójglicerydów we krwi, ataki dny moczanowej i zwiększona objętość moczu.
3. Leki moczopędne oszczędzające potas
Te środki zaradcze hamują wydalanie potasu na końcowym poziomie dystalnej ominiętej kanalików i rurki zbiorczej, które mogą, ale nie muszą mieć działanie antagonistyczne wobec aldosteronu..
Spironolakton jest swoistym antagonistą aldosteronu, działającym głównie w zależnym od aldosteronu miejscu wymiany jonów sodu i potasu, zlokalizowanym w dystalnym zarysie kanalików nerki i prowadzącym do zwiększenia ilości sodu i wody do wydalenia, podczas gdy potas jest zatrzymywany.
Nazwy ogólne / handlowe: Niektóre przykłady leków moczopędnych oszczędzających potas to amiloryd, który jest kojarzony tylko z innymi substancjami czynnymi oraz spironolakton (Aldactone, Diacqua). Zobacz inne wskazania terapeutyczne dla spironolaktonu.
Wskazania do stosowania: Leki moczopędne oszczędzające potas mają słabe działanie moczopędne i dlatego rzadko stosuje się je same w leczeniu obrzęku lub nadciśnienia tętniczego i na ogół są związane z innymi lekami moczopędnymi. Jednoczesne podawanie zwiększa działanie moczopędne i odpowiedź przeciwnadciśnieniową na tiazydowe i diuretyki pętlowe.
Najczęstsze działania niepożądane: Niektóre działania niepożądane, które mogą wystąpić, to zwiększenie objętości pozakomórkowej, odwodnienie i hipernatremia.
4. Osmotyczne diuretyki
Leki te zwiększają osmolarność przesączu kłębuszkowego, który indukuje ruch wody wewnątrzkomórkowej do przestrzeni pozakomórkowej i naczyniowej, indukując wyraźną diurezę, w konsekwencji zmniejszając ciśnienie wewnątrzczaszkowe i obrzęk oraz wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe.
Nazwy ogólne / handlowe: 20% mannitolu. Dowiedz się, jak stosuje się mannitol.
Wskazania do stosowania: 20% mannitolu jest wskazany w leczeniu obrzęku mózgu, ostrej jaskry, ostrej niewydolności nerek oraz w przygotowaniu do operacji okulistycznej.
Najczęstsze działania niepożądane: Niektóre z najczęstszych działań niepożądanych, które mogą wystąpić, to nudności, wymioty, pragnienie, ból głowy, zawroty głowy, drżenie, gorączka, przyspieszenie akcji serca, ból w klatce piersiowej, hipernatremia, odwodnienie, niewyraźne widzenie, pokrzywka lub nadciśnienie.
5. Diuretyki hamujące anhydrazę węglową
Leki te hamują anhydrazę węglową, która jest enzymem katalizującym reakcję chemiczną obejmującą uwodnienie dwutlenku węgla i odwodnienie kwasu węglowego. W rezultacie następuje zmniejszenie zawartości kwasu węglowego, co prowadzi do alkalizacji moczu, co sprzyja diurezie.
Nazwy ogólne / handlowe: acetazolamid (Diamox). Dowiedz się, jak stosować i jakie są przeciwwskazania Diamox.
Wskazania do stosowania: Inhibitory anhydrazy węglanowej są wskazane w leczeniu jaskry, alkalizacji moczu, zasadowicy metabolicznej i ostrej choroby górskiej.
Najczęstsze działania niepożądane: Niektóre działania niepożądane, które mogą wystąpić, to kwasica metaboliczna, zwiększenie objętości płynu pozakomórkowego, hiponatremia, ból głowy, senność, nudności, wymioty i odwodnienie
