Perfekcjonizm, co to jest i główne cechy

Perfekcjonizm to rodzaj zachowania charakteryzujący się chęcią wykonania wszystkich zadań w perfekcyjny sposób, bez przyznawania się do błędów lub niezadowalających wyników dla twojego standardu. Perfekcjonista zwykle ma wysoki standard opłat na siebie i na innych.

Perfekcjonizm można podzielić na:

Normalny, adaptacyjny lub zdrowy, gdy dana osoba ma motywację i determinację, aby dobrze wykonywać zadania;
Neurotyczny, nieprzystosowujący się lub szkodliwy, gdy dana osoba ma bardzo wysoki poziom doskonałości, często konieczne jest wykonanie tego samego zadania kilka razy, ponieważ uważa, że nie jest doskonały i może powodować frustrację.

Chociaż perfekcjonista nie akceptuje błędów, a kiedy się zdarzają, czują się sfrustrowani, niezdolni, zaniepokojeni lub przygnębieni, bycie perfekcjonistą niekoniecznie jest czymś złym. Ponieważ zawsze chce perfekcyjnie wykonywać swoje zadania, perfekcjonista jest zwykle bardzo skoncentrowany, zdyscyplinowany i zdeterminowany, co stanowi ważną cechę jego życia osobistego i zawodowego..

Główne cechy

Perfekcjoniści zwykle zwracają szczególną uwagę na szczegóły, są niezwykle zorganizowani i skupieni, starając się wykonywać zadania przy minimalnej możliwości błędu. Te cechy są uważane za normalne, a nawet zdrowe dla wszystkich ludzi, ponieważ pozytywnie wpływają na życie osobiste i zawodowe. Jednak gdy cechom tym towarzyszy wysoki standard gromadzenia danych i zaostrzona samokrytyka, może to wywoływać uczucie frustracji i depresji..

Inne cechy perfekcjonisty to:

Dużo odpowiedzialności i determinacji;
Wysoki poziom popytu z tobą i innymi;
Nie dopuszczają się błędów i niepowodzeń, mając trudności z zaakceptowaniem, że popełnili błąd i wyciągają z niego wnioski, oprócz poczucia winy i wstydu;
Trudno im pracować w grupach, ponieważ nie mogą uwierzyć w umiejętności innych;
Zawsze myślą, że czegoś brakuje, nigdy nie są zadowoleni z uzyskanego rezultatu;
Nie przyjmuje zbyt dobrze krytyki, ale zwykle krytykuje innych, by pokazać, że jest lepsza.

Perfekcjoniści bardzo boją się porażek, więc nieustannie troszczą się o rzeczy i ustanawiają bardzo wysoki standard opłat, więc kiedy pojawia się jakakolwiek awaria lub błąd, nawet niewielki, stają się sfrustrowani i mają poczucie niezdolności.

Rodzaje perfekcjonizmu

Oprócz tego, że jest klasyfikowany jako zdrowy lub szkodliwy, perfekcjonizm można również klasyfikować według czynników, które wpłynęły na jego rozwój:

Perfekcjonizm osobisty, w którym osoba dużo się oskarża, wykazując zachowanie nadmiernej troski, aby wszystko było idealne. Ten rodzaj perfekcjonizmu dotyczy sposobu, w jaki człowiek postrzega siebie, jest nasiloną samokrytyką;
Perfekcjonizm społecznyl, który jest wywoływany przez lęk przed tym, jak ludzie będą interpretowani i uznawani, oraz przez lęk przed upadkiem i odrzuceniem, a ten rodzaj perfekcjonizmu jest często wywoływany u dzieci, które były bardzo pożądane, wychwalane lub odrzucane, w ten sposób na przykład zostać zaakceptowanym przez rodziców. Ponadto w perfekcjonizmie społecznym osoba ma trudności z mówieniem lub interakcją z innymi ludźmi na temat swoich obaw lub niepewności właśnie z powodu strachu przed osądem.
Ukierunkowany perfekcjonizm, w którym dana osoba ma wiele oczekiwań nie tylko dotyczących siebie, ale także innych, co utrudnia pracę zespołową i przystosowanie się do innych sytuacji, na przykład.

Perfekcjonizm może być również konsekwencją zaburzeń psychicznych, takich jak na przykład lęk i zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD).

Kiedy perfekcjonizm staje się problemem?

Perfekcjonizm może stać się problemem, gdy wykonywanie dowolnego zadania staje się wyczerpujące i stresujące ze względu na wysoki standard kolekcji, nadmierną troskę o szczegóły i strach przed niepowodzeniem. Ponadto fakt, że nigdy nie jesteś zadowolony z uzyskanych wyników, może wywoływać uczucie udręki, frustracji, niepokoju, a nawet depresji, co w niektórych przypadkach może prowadzić do myśli samobójczych.

Ludzie perfekcjonistów mają tendencję do bardzo samokrytyki, co może być bardzo szkodliwe, ponieważ nie są w stanie ocenić pozytywnych aspektów, tylko negatywnych, powodujących zaburzenia nastroju. Znajduje to odzwierciedlenie nie tylko w wykonywaniu codziennych zadań, ale także w aspektach fizycznych, które mogą na przykład powodować zaburzenia odżywiania, ponieważ osoba uważa, że zawsze jest coś do poprawy w ciele lub w wyglądzie, bez wzięcia pod uwagę uwzględniać pozytywne aspekty.