Rozszczep podniebienia i rozszczep wargi, jakie są, przyczyny i jak leczyć

Rozszczep podniebienia ma miejsce, gdy dziecko rodzi się z otwartym dachem ust, tworząc tam rozszczep. Przez większość czasu rozszczepowi podniebienia towarzyszy rozszczepiona warga, która odpowiada otwarciu warg, które może dotrzeć do nosa. Rozszczep podniebienia i rozszczep wargi uniemożliwiają osobie całkowite zamknięcie ust, utrudniając karmienie i mowę.

Te pęknięcia twarzy mogą powodować pewne komplikacje dla dziecka, szczególnie podczas karmienia, co może prowadzić do przypadków niedożywienia, niedokrwistości, aspiracyjnego zapalenia płuc i częstych infekcji iz tego powodu każde urodzone w ten sposób dziecko musi przejść operację, aby zrekonstruować tkanki jamy ustnej, nawet w pierwszym roku życia.

Operacja jest w stanie zamknąć wargę i dach jamy ustnej, a dziecko całkowicie wraca do zdrowia w ciągu kilku tygodni po operacji, bez komplikacji we wzroście zębów i karmieniu.

Co powoduje rozszczep wargi i rozszczep podniebienia

Zarówno rozszczep wargi, jak i rozszczep podniebienia są spowodowane wadami płodu, które występują, gdy obie strony twarzy łączą się, około 16 tygodni ciąży. Jego przyczyny nie są w pełni znane, ale wiadomo, że istnieje większe ryzyko, gdy kobiety, które nie wykonują prawidłowo opieki prenatalnej lub które:

• Nie zażywałeś tabletek kwasu foliowego przed próbą poczęcia;
• Masz cukrzycę i nie kontrolujesz poziomu cukru we krwi;
• Podczas ciąży przyjmował antybiotyki, leki przeciwgrzybicze, rozszerzające oskrzela i leki przeciwdrgawkowe;
• Spożywane nielegalne narkotyki lub alkohol podczas ciąży.

Jednak zdrowa kobieta, która prawidłowo wykonała opiekę prenatalną, może mieć dziecko z tego rodzaju szczeliną na twarzy, dlatego jej przyczyny nie są w pełni poznane..

Gdy lekarz sprawdzi, czy dziecko ma rozciętą wargę i rozszczep podniebienia, może zbadać, czy ma zespół Patau, ponieważ w połowie przypadków tego zespołu występuje tego rodzaju zmiana twarzy. Lekarz zbada również funkcjonowanie serca, ponieważ może ono również ulec zmianie, podobnie jak ucho, które z większym prawdopodobieństwem gromadzi wydzieliny, co zwiększa ryzyko infekcji ucha.

Rozszczep wargi i rozszczep podniebienia, mimo że mają cechy genetyczne, są również dziedziczne, a zatem, gdy rodzic ma jedną z tych szczelin, jego dziecko jest 5 razy bardziej narażone na.

Kiedy wiadomo, że dziecko ma tę wadę rozwojową

Lekarz może zdiagnozować, że dziecko ma rozszczep wargi i / lub rozszczep podniebienia za pomocą ultradźwięków morfologicznych w drugim trymestrze ciąży, od 14 tygodnia, również za pomocą ultradźwięków 3D lub przy urodzeniu.

Po porodzie dziecku musi towarzyszyć pediatra, otolaryngolog i dentysta, ponieważ rozszczep podniebienia może zagrozić porodzie zębów, a rozszczep wargi zwykle przeszkadza w karmieniu piersią, chociaż dziecko może wziąć butelkę.

Operacja rozszczepu wargi i rozszczepu podniebienia

Leczenie rozszczepu wargi odbywa się za pomocą chirurgii plastycznej, którą można wykonać, gdy dziecko ma 3 miesiące lub po tym okresie na dowolnym etapie życia. W przypadku rozszczepu podniebienia operacja jest wskazana dopiero po 1. roku życia. Operacja jest szybka i stosunkowo prosta i może osiągnąć świetne wyniki. Aby chirurg plastyczny mógł wykonać operację, konieczne jest, aby dziecko miało więcej niż 3 miesiące i nie miało anemii, oprócz tego, że jest zdrowe. Zrozum, w jaki sposób przeprowadzana jest operacja i dbaj o nią po zabiegu.

Niedawno zatwierdzono udział Unified Health System (SUS) w leczeniu i monitorowaniu pacjentów z rozszczepem wargi i rozszczepem podniebienia. Obowiązkiem SUS jest zapewnienie operacji w celu skorygowania tych wad rozwojowych, a dziecko powinno zostać skierowane wkrótce po urodzeniu, oprócz zapewnienia dalszego leczenia uzupełniającego dla dzieci z logopedią, psychologią i ortodoncją w celu stymulowania rozwoju mowy i ruchy ssące i żujące.

Jak karmi piersią

Karmienie piersią jest nadal zalecane, ponieważ jest to ważna więź między matką a dzieckiem i chociaż karmienie piersią jest trudne, ponieważ próżnia nie powstaje, a zatem dziecko nie może ssać mleka, ważne jest, aby oferować piersi przez około 15 minut na każdą pierś , przed podaniem butelki.

Aby ułatwić ucieczkę mleka, matka musi trzymać pierś, naciskając za otoczkę, aby mleko mogło wydostawać się z mniejszym ssaniem. Najlepszą pozycją dla tego dziecka do karmienia piersią jest pozycja wyprostowana lub lekko przechylona, ​​unikając pozostawienia dziecka całkowicie leżącego na ramieniu lub na łóżku w celu karmienia piersią, ponieważ zwiększa to ryzyko zadławienia się.

Jeśli matka nie jest w stanie położyć dziecka na piersi, może odciągnąć mleko za pomocą ręcznej pompy, a następnie podać je dziecku w butelce lub filiżance, ponieważ mleko to ma dla dziecka znacznie więcej korzyści niż mieszanka dla niemowląt, ponieważ mniejsze ryzyko infekcji ucha i trudności w mówieniu.

Butelka nie musi być wyjątkowa, ponieważ nie ma specyficznej dla tego rodzaju problemów zdrowotnych, ale bardziej wskazane jest wybranie zaokrąglonego smoczka do butelki, który jest bardziej podobny do piersi matki, ponieważ dopasowanie ust jest lepsze, ale inną opcją jest zaoferowanie mleka w filiżance.

Opieka nad dzieckiem przed zabiegiem

Przed zabiegiem rodzice powinni podjąć ważne środki ostrożności, takie jak:

• Zawsze przykryj nos dziecka pieluszką, aby ogrzać powietrze, które oddycha, dzięki czemu ryzyko grypy i przeziębienia jest mniejsze u tych dzieci;
• Zawsze czyść usta dziecka czystą pieluchą zwilżoną solą fizjologiczną, aby usunąć resztki mleka i jedzenia po jedzeniu dziecka. W razie potrzeby można również użyć wacików bawełnianych, aby oczyścić pęknięcie w jamie ustnej;
• Zabierz dziecko na konsultację z dentystą przed 4 miesiącem życia, aby ocenić zdrowie jamy ustnej i kiedy powinny się urodzić pierwsze zęby;
• Upewnij się, że dziecko dobrze je, aby zapobiec niedowagom lub niedokrwistości, co zapobiegnie operacji jamy ustnej.

Ponadto ważne jest, aby nos dziecka był zawsze czysty, używając bawełnianego wacika zamoczonego w soli fizjologicznej, aby usunąć brud i wydzieliny przynajmniej raz dziennie.