Objawy bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego i jak leczyć

Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego, znane również jako zapalenie węzłów chłonnych lub woda, to zapalenie jednego lub więcej węzłów chłonnych wywołane przez bakterie. Ta infekcja może pojawić się w dowolnym miejscu na ciele, występując często w obszarach takich jak szyja, pachy, pachwina lub brzuch, i powoduje obrzęk, zaczerwienienie, ciepło i ból w miejscu.

Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego może wystąpić u każdego, występując powszechnie u dzieci i może być spowodowane przez różne rodzaje bakterii, takie jak Staphylococcus aureus, Paciorkowce β-grupa hemolityczna-A, Y. enterocolitica, Y. pseudotuberculosis, Mycobacterium tuberculosis, Shigella sp lub Salmonella sp, na przykład, i dlatego jego leczenie odbywa się na receptę antybiotyków przez lekarza.

Należy jednak pamiętać, że istnieje kilka innych przyczyn powiększenia węzłów chłonnych, zwykle z powodu reakcji organizmu na pewien rodzaj zapalenia, który występuje z kilku powodów, z powodu przeziębienia, infekcji zębów, uszkodzenia skóry, lub nawet rzadziej, na przykład w przypadku chorób immunologicznych lub raka. Sprawdź więcej szczegółów na temat powiększonego węzła chłonnego.

Główne objawy

Bakteryjne zapalenie migdałków powoduje intensywną reakcję zapalną w dotkniętym zwoju, co powoduje zwiększenie jego wielkości, która jest większa niż 1 cm, a nawet może osiągnąć wielkość cytryny, a ponadto staje się czerwona, gorąca i bolesna oraz powodować gorączkę, która osiąga 40ºC.

Zasadniczo zapalenie gruczołu krokowego pojawia się w okolicy szyjnej, pachowej lub pachwiny, gdzie są one bardziej powszechne, ale mogą również pojawiać się w bardziej wewnętrznych obszarach ciała, docierając do krezkowych, jelitowych, żołądkowych lub śródpiersiowych węzłów chłonnych, na przykład powodując gorączkę, ból brzucha, wymioty i biegunka, trudniejsza do zidentyfikowania.

Jak odbywa się leczenie

Leczenie bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego odbywa się za pomocą doustnych antybiotyków, takich jak na przykład amoksycylina, cefaleksyna lub klindamycyna, wybrane przez lekarza na podstawie podejrzeń, który typ bakterii powoduje infekcję. W razie wątpliwości lekarz może również zlecić testy aspiracji lub biopsji dotkniętego zwoju, aby potwierdzić podejrzenie i dowiedzieć się, czy bakterie są wrażliwe na substancję czynną leku.