Co to jest nadczynność przytarczyc i jak leczyć

Nadczynność przytarczyc jest chorobą, która powoduje nadprodukcję hormonu PTH, uwalnianego przez przytarczyce, które znajdują się w szyi za tarczycą.

Hormon PTH pomaga utrzymać poziom wapnia we krwi, a do tego jego główne efekty obejmują ponowne wchłanianie wapnia w nerkach, większe wchłanianie wapnia z pokarmu w jelicie, a także usuwanie wapnia zgromadzonego w kościach w celu uwolnienia w krwiobiegu.

Nadczynność przytarczyc może wystąpić na 3 sposoby:

Pierwotna nadczynność przytarczyc: dzieje się, gdy choroba samych przytarczyc powoduje nadmierne wydzielanie hormonu PTH, głównie z powodu gruczolaka lub przerostu tych gruczołów;
Wtórna nadczynność przytarczyc: powstaje z powodu zaburzeń metabolizmu organizmu, który stymuluje gruczoły przytarczyczne, szczególnie z powodu niewydolności nerek i powoduje obniżenie poziomu wapnia i fosforu w krążeniu;
Nadczynność przytarczyc trzeciorzędowa: występuje rzadziej, charakteryzuje się, gdy gruczoły przytarczyczne same wydzielają więcej PTH i mogą pojawić się na przykład po pewnym czasie wtórnej nadczynności przytarczyc, na przykład.

Po stwierdzeniu nadczynność przytarczyc musi być niezwłocznie leczona, ponieważ może mieć negatywne konsekwencje, takie jak osłabienie kości, zwiększające ryzyko złamań. Ponadto nadmiar wapnia we krwi może również powodować zmiany funkcji mięśni, kamieni nerkowych, podwyższone ciśnienie krwi i inne problemy sercowo-naczyniowe..

Chorobę tę można wyleczyć po operacji w celu usunięcia gruczołu, jednak wcześniej można wskazać środki zaradcze, które można zastosować w celu opanowania objawów..

Główne objawy

Niektóre z najczęstszych oznak i objawów w przypadkach nadczynności przytarczyc to:

Krucha kość z większym ryzykiem złamań;
Osłabienie mięśni;
Rozwój kamieni nerkowych;
Zwiększone pragnienie oddawania moczu;
Stały ból w brzuchu;
Nadmierne zmęczenie;
Rozwój niewydolności nerek lub zapalenia trzustki;
Nudności, wymioty i utrata apetytu.

Nadczynność przytarczyc nie zawsze powoduje objawy, szczególnie we wczesnych stadiach, dlatego często rutynowe badania krwi wskazują na tę chorobę, która wykazuje zmiany w poziomie wapnia we krwi..

Jak diagnozować

Rozpoznanie nadczynności przytarczyc polega na pomiarze hormonu PTH, który jest podwyższony we wszystkich typach choroby. Następnie endokrynolog poprosi o inne testy, które pomogą zidentyfikować przyczynę problemu, takie jak dawka wapnia, która jest wysoka w pierwotnej nadczynności przytarczyc i zmniejszona w wtórnej, oprócz badań takich jak na przykład wapń i fosfor w moczu.

Badania radiograficzne mogą również pomóc w rozpoznaniu choroby, ponieważ pokazuje kości z demineralizacją i osteoporozą. W najbardziej zaawansowanych przypadkach badanie to może wykazać tworzenie wykopalisk i proliferację tkanek i naczyń w kościach, co jest znane jako „brązowy guz”.

Ponadto obrazowanie okolicy szyi, na przykład za pomocą ultradźwięków, scyntygrafii lub rezonansu magnetycznego, może pomóc w identyfikacji zmian w przytarczycach.

Jak odbywa się leczenie

Pierwszym krokiem w leczeniu pierwotnej nadczynności przytarczyc jest korekcja poziomów wapnia, które, jeśli są bardzo zmienione, mogą być główną przyczyną objawów. W tym celu istnieje kilka różnych opcji, w tym wymiana hormonów, szczególnie u kobiet po menopauzie, ponieważ zastąpienie niektórych hormonów pomaga utrzymać poziom wapnia w kościach. Z drugiej strony leki bisfosfonianowe również pomagają zwiększyć odkładanie się wapnia w kościach, zmniejszając ilość wolnego wapnia we krwi. Sprawdź inne przyczyny nadmiaru wapnia we krwi i jak leczyć.

Operacja może być również wskazana w przypadku pierwotnej nadczynności przytarczyc, ponieważ usuwa dotknięte gruczoły, lecząc chorobę. Jednak wiąże się to z pewnym ryzykiem, takim jak uszkodzenie nerwów kontrolujących struny głosowe lub znaczny spadek poziomu wapnia.

W przypadku wtórnej nadczynności przytarczyc konieczne jest właściwe monitorowanie i leczenie niewydolności nerek, wymiana witaminy D i poziomów wapnia, które są zmniejszone. Środki kalimimetyczne mają podobny efekt jak wapń, powodując, że gruczoły wytwarzają mniej hormonów. Przykładem tych środków jest cinacalcete.