Co to jest neurogenny pęcherz i główne typy

Pęcherz neurogenny to niezdolność do kontrolowania czynności oddawania moczu z powodu dysfunkcji pęcherza lub zwieracza moczu, co może mieć kilka przyczyn, od zmian w nerwach, które uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie mięśni regionu, a także sytuacje, w których podrażniają region, na przykład zmiany hormonalne, zapalenie pęcherza lub infekcje.

Pęcherz neurogenny można wyleczyć lub nie, co określa się po ocenie urologa, który określa jego przyczyny i określa, czy jest on typu:

• Hipoaktywny: Gdy mięśnie nie mogą skurczyć się we właściwym czasie;
• Nadpobudliwy: Gdy występuje nadmierny skurcz mięśni i mimowolna utrata moczu.

W zależności od rodzaju pęcherza lekarz będzie mógł określić spośród opcji leczenia, które obejmują stosowanie leków, takich jak oksybutynina, tolterodyna lub zastosowanie toksyny botulinowej, na przykład oprócz fizykoterapii, zastosowania cewnika pęcherza lub operacji.

Główne objawy

W pęcherzu neurogennym następuje zmiana w nerwach kontrolujących mięśnie otaczające pęcherz lub zwieracz moczu, które nie są w stanie się zrelaksować ani skurczyć w odpowiednim czasie.

Zatem osoba z tą zmianą traci zdolność oddawania moczu w skoordynowany sposób, zgodnie ze swoją wolą. W zależności od rodzaju zmiany pęcherzem neurogennym może być:

1. Nadreaktywny pęcherz

Jest również znany jako pęcherz spastyczny lub pęcherz nerwowy, ponieważ pęcherz kurczy się mimowolnie, powodując nieoczekiwany wyciek moczu w niewłaściwych momentach.. 

• Objawy: nietrzymanie moczu, potrzeba częstego oddawania moczu w niewielkich ilościach, ból lub pieczenie w okolicy pęcherza moczowego, utrata kontroli nad zdolnością oddawania moczu.

Nadreaktywny pęcherz występuje częściej u kobiet i może być stymulowany zmianami hormonalnymi w okresie menopauzy lub powiększoną macicą podczas ciąży. Dowiedz się więcej o tym, jak zidentyfikować nadreaktywny pęcherz. 

2. Hipoaktywny pęcherz

Jest również znany jako zwiotczały pęcherz, ponieważ pęcherz nie jest w stanie się skurczyć dobrowolnie lub zwieracz nie jest w stanie się zrelaksować, co powoduje przechowywanie moczu, bez możliwości jego prawidłowego wyeliminowania..

• Objawy: uczucie, że pęcherz nie opróżnił się całkowicie po oddaniu moczu, kapanie po oddaniu moczu lub mimowolna utrata moczu. Zwiększa to ryzyko infekcji dróg moczowych i upośledzenia czynności nerek, dlatego leczenie należy rozpocząć jak najszybciej.. 

Możliwe przyczyny 

Przyczynami pęcherza neurogennego mogą być:

• Podrażnienie pęcherza, infekcja dróg moczowych lub zmiany hormonalne, jak w okresie menopauzy;
• Zmiany genetyczne, jak w mielomeningocele;
• Odwracalne choroby neurologiczne, takie jak neurocysticercosis lub neuroschistosomatoza;
• Kompresja nerwów w okolicy lędźwiowej przez przepuklinę dysku;
• Wypadek, który uszkadza kręgosłup, powodując paraplegię lub kwadriplegię;
• Zwyrodnieniowe choroby neurologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane lub choroba Parkinsona;
• Upośledzenie neurologiczne po udarze;
• Peryferyjne zmiany neurologiczne spowodowane cukrzycą;
• Utrata elastyczności pęcherza, spowodowana stanem zapalnym, infekcjami lub ogólnie zmianami neurologicznymi.

U mężczyzn powiększona prostata może symulować wiele neurogennych objawów pęcherza moczowego, będąc ważną odwracalną przyczyną zmienionej czynności mięśni moczowych. 

Jak potwierdzić diagnozę

Aby zdiagnozować pęcherz neurogenny, urolog oceni historię kliniczną osoby, szczegółowo opisując objawy i badanie fizykalne, a także poprosi o testy, które mogą obserwować funkcjonowanie dróg moczowych, takie jak ultradźwięki, radiografia kontrastowa, cewki moczowej i badanie urodynamiczne. , aby ocenić skurcz mięśni moczu w czasie oddawania moczu.

Jak odbywa się leczenie

Leczenie pęcherza neurogennego jest złożone i może obejmować:

• Stosowanie leków parasympatyczni agoniści, tacy jak chlorek betanecholu, leki przeciwmuskarynowe, takie jak oksybutynina (Retemiczna) lub tolterodyna, oprócz innych środków działających na neuroprzekaźniki, takich jak glutaminian, serotonina, noradrenalina, dopamina i kwas gamma-aminomasłowy (GABA), stosowane zgodnie z każdym przypadkiem;
• Toksyna botulinowa (botoks), które można wykorzystać do zmniejszenia spastyczności niektórych mięśni;
• Przerywane odpytywanie, czyli przejście sondy pęcherza, którą może okresowo stosować sam pacjent (4 do 6 razy dziennie) i usuwane po opróżnieniu pęcherza;
• Chirurgia, co może poprawić funkcjonowanie pęcherza lub skierować mocz do zewnętrznego otworu (stomii) utworzonego w ścianie brzucha;
• Fizjoterapia, z ćwiczeniami wzmacniającymi dno miednicy. Zobacz, jak wykonuje się fizjoterapię w przypadku nietrzymania moczu.

Rodzaj leczenia zależy od przyczyny choroby i ma na celu jej rozwiązanie. Jednak gdy nie jest to możliwe, lekarz może zalecić połączenie leczenia w celu poprawy jakości życia danej osoby, a także uniknięcie nawracających infekcji i zaburzeń czynności nerek..

Zobacz w tym filmie, jak wykonywać ćwiczenia w celu wzmocnienia dna miednicy i uniknięcia pęcherza neurogennego:

Ćwiczenia na nietrzymanie moczu

Pęcherz neurogenny jest uleczalny?

Pęcherz neurogenny można wyleczyć, gdy jest spowodowany odwracalnymi przyczynami, takimi jak zakażenie dróg moczowych lub zakażenie mózgu przez neurocysticerkozę, na przykład wykazując poprawę po leczeniu. 

Jednak w wielu przypadkach pęcherz neurogenny nie ma lekarstwa, ale leczenie może pomóc poprawić napięcie mięśniowe, złagodzić objawy i poprawić jakość życia danej osoby. W tym celu ważne jest skontaktowanie się z urologiem, aw niektórych przypadkach z neurologiem.