Jakie dysautonomia, główne objawy i leczenie

Dysautonomia lub dysfunkcja autonomiczna jest terminem medycznym stosowanym do opisania stanu, który upośledza różne funkcje organizmu, ponieważ powoduje zmiany w autonomicznym układzie nerwowym. Ten system składa się z mózgu i nerwów i jest odpowiedzialny za mimowolne ruchy ciała, takie jak bicie serca, kontrola oddychania, czynność nerek i rozszerzenie źrenic.

Objawy dysautonomii nie zawsze są widoczne, jednak mogą pojawić się takie objawy, jak zawroty głowy, omdlenia, duszność, nadmierne zmęczenie, niezdolność do stania, problemy ze wzrokiem, zawroty głowy, a nawet utrata pamięci. Zatem, ponieważ objawy te występują często w innych sytuacjach, można je pomylić z innymi chorobami.

Ta zmiana nie ma konkretnych przyczyn, ale może się zdarzyć z powodu konsekwencji chorób, takich jak cukrzyca, fibromialgia, amyloidoza, porfiria, uraz i urazy ośrodkowego układu nerwowego. Diagnozę dysautonomii przeprowadza się na podstawie badania klinicznego przeprowadzonego przez neurologa lub kardiologa oraz testów genetycznych, ponieważ nie ma lekarstwa, ale można zastosować terapie i leki w celu złagodzenia objawów..

Główne objawy

Objawy dysautonomii mogą być różne w zależności od rodzaju, różnią się w zależności od osoby i nie zawsze są możliwe do zaobserwowania. Ponieważ jednak choroba ta powoduje zmiany w układzie nerwowym, może prowadzić do pojawienia się takich objawów, jak:

Zawroty głowy;
Omdlenie;
Nagła duszność;
Osłabienie mięśni;
Niezdolność do stania;
Nudności i wymioty;
Problemy ze wzrokiem;
Utrata pamięci;
Nagłe zmiany nastroju;
Wrażliwość na światło;
Kołatanie serca;
Trudności w wykonywaniu ćwiczeń fizycznych;
Nadmierne drżenie.

Niektóre oznaki dysautonomii są identyfikowane tylko za pomocą określonych urządzeń lub testów, które mogą być spadkiem ciśnienia, wzrostem lub spadkiem częstości akcji serca, spadkiem ciśnienia krwi, problemami z utrzymaniem temperatury ciała i obniżeniem poziomu cukru we krwi.

Diagnoza tego stanu może zostać przeprowadzona przez neurologa lub kardiologa poprzez analizę tych objawów i poprzez testy uzupełniające, takie jak testy genetyczne, które służą do identyfikacji zmian w genach organizmu.

Możliwe przyczyny

Dysautonomia może pojawić się u osób w każdym wieku, płci lub rasie, ale niektóre typy mogą występować częściej u kobiet, na przykład zespół częstoskurczu ortostatycznego w pozycji ortostatycznej. Przyczyny tej zmiany nie są dobrze określone, ale mogą powstać w wyniku innych chorób, takich jak cukrzyca, amyloidoza, fibromialgia, szpiczak mnogi, porfiria, uraz i urazy ośrodkowego układu nerwowego.

Niektóre sytuacje mogą również prowadzić do pojawienia się dysautonomii, takie jak nadmierne spożywanie alkoholu i niektórych leków, takich jak leki przeciwdepresyjne, leki przeciwnadciśnieniowe, leki przeciwpsychotyczne lub leki przeciwnowotworowe, ale przypadki te są rzadsze. Zobacz więcej innych chorób, które mogą być spowodowane nadmiernym spożywaniem napojów alkoholowych.

Jakie są typy

Dysautonomia jest stanem, który powoduje zmiany w autonomicznym układzie nerwowym i może pojawiać się na różne sposoby, a głównymi typami są:

Zespół ortostatycznego częstoskurczu ortostatycznego: opiera się na pojawieniu się objawów, takich jak zawroty głowy, przyspieszenie akcji serca, ciężka duszność i ból w klatce piersiowej, dotyka głównie młodszych kobiet w wieku poniżej 40 lat;
Omdlenie neurokardiogenne: jest najczęstszym typem, prowadzi do pojawienia się ciągłego omdlenia;
Dysautonomia rodziny: jest to bardzo rzadkie, pojawia się tylko u ludzi wywodzących się z Żydów aszkenazyjskich;
Zanik wielu układów: składa się z najcięższego typu, w którym objawy są podobne do choroby Parkinsona i pogarszają się z czasem;
Autonomiczna dysrefleksja: dotyczy głównie osób, które doznały urazu rdzenia kręgowego.

Innym rodzajem dysautonomii jest autonomiczna neuropatia cukrzycowa, która występuje z powodu modyfikacji spowodowanych cukrzycą i wpływa na nerwy kontrolujące serce, prowadząc do pojawienia się problemów z regulacją temperatury ciała, poziomu glukozy we krwi, ciśnienia krwi i funkcjonowania pęcherza. i może również powodować zaburzenia erekcji. Dowiedz się, jak leczy się autonomiczną neuropatię.

Jak odbywa się leczenie

Dysautonomia jest poważną chorobą i nie można jej wyleczyć, dlatego leczenie opiera się na środkach wspomagających i łagodzeniu objawów, które można wykonać poprzez sesje fizjoterapii w celu wzmocnienia ruchu ciała, działań z logopedią, jeśli dana osoba mają trudności z połykaniem i terapią z psychologiem, aby pomóc osobie poradzić sobie z tym schorzeniem.

W niektórych przypadkach, ponieważ dysautonomia powoduje utratę równowagi i spadek ciśnienia krwi, lekarz może zalecić, aby osoba piła więcej niż 2 litry wody dziennie, spożywała dietę o wysokiej zawartości soli i stosowała leki takie jak fludrokortyzon.