Czym jest śpiąca choroba, główne objawy i leczenie

Śpiąca choroba, naukowo znana jako ludzka afrykańska trypanosomatoza, jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaki Trypanosoma brucei gambiense i rodosiense, przenoszone przez ugryzienie muchy tsetse, która najczęściej występuje w krajach afrykańskich. 

Objawy tej choroby zwykle pojawiają się po kilku tygodniach po ukąszeniu, jednak pojawienie się może potrwać kilka miesięcy i zależy to na przykład od gatunku muchy i reakcji organizmu na mikroorganizmy, na przykład.

Jak tylko pojawią się objawy, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem rodzinnym, ponieważ po zdiagnozowaniu śpiączki konieczne jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia, ponieważ jeśli znacznie się rozwinie, może zagrozić życiu osoby z powodu obrażeń spowodowanych przez pasożyta w systemie nerwowy i różne części mózgu.

Główne objawy

Objawy śpiączki różnią się w zależności od osoby i zależą od stadium choroby, takie jak:

• Etap skórny: Na tym etapie można zaobserwować czerwone grudki na skórze, które następnie pogarszają się i stają się bolesnym, ciemniejszym, opuchniętym wrzodem zwanym rakiem. Objaw ten pojawia się około 2 tygodnie po ukąszeniu muchy tsetse, jest bardziej powszechny u białych ludzi i rzadko występuje u czarnych;
• Stadium hemolimfatyczne: po miesiącu ugryzienia owada mikroorganizm dociera do układu limfatycznego i krwi, co prowadzi do pojawienia się wody na szyi, bólu głowy, gorączki i czerwonych plam rozprzestrzeniających się po całym ciele; 
• Etap meningo-encefalityczny: jest to najbardziej zaawansowany etap choroby snu i senności, w którym pierwotniak dociera do centralnego układu nerwowego, powodując uszkodzenie mózgu, które obserwuje się przez pojawienie się splątania umysłowego, nadmiernego snu, zmian w zachowaniu i problemach równowagi w ciele.

Ponadto śpiąca choroba może powodować inne zmiany w ciele, takie jak zaburzenia serca, kości i wątroby, a także może powodować inne rodzaje chorób, takie jak zapalenie płuc, malaria. Sprawdź więcej o głównych objawach malarii.

Jak powstaje diagnoza

Diagnozę śpiączki ustala się, wykonując badania krwi w celu sprawdzenia obecności określonych białek, zwanych immunoglobulinami IgM, oraz w celu ustalenia, czy we krwi krążą przeciwciała. Jeśli dana osoba ma śpiączkę, badanie krwi może również mieć inne zmiany, takie jak niedokrwistość i monocytoza. Zobacz więcej na temat monocytozy.

Osoby z podejrzeniem śpiączki powinny pobrać szpik kostny i nakłucie lędźwiowe, aby w laboratorium przeanalizować, jak daleko pierwotniaki dotarły do ​​krwioobiegu i mózgu, a także zliczyć komórki obronne w płynie mózgowo-rdzeniowym, które to ciecz krążąca w układzie nerwowym.

Jak to jest przesyłane

Najczęstszą formą przenoszenia śpiącej choroby jest ugryzienie muchy tsetse z rodziny Glossinidae. W rzadszych przypadkach infekcja może również powstać w wyniku ukąszenia innego rodzaju much lub komarów, które wcześniej ugryzły np. Osobę zarażoną pierwotniakiem.

Muchomor występuje najczęściej na obszarach wiejskich Afryki, w miejscach występowania obfitej roślinności, ciepła i wysokiej wilgotności. Zarażona mucha przenosi pasożyta do końca życia i może zanieczyścić kilka osób.

Dlatego ważne jest, aby podjąć pewne środki, aby zapobiec ugryzieniu muchy przez tsetse, takie jak:

• Noś odzież z długimi rękawami, najlepiej neutralny kolor, ponieważ muchę przyciągają jasne kolory;
• Unikaj bycia blisko buszu, ponieważ mucha może żyć w małych krzakach;
• Używaj środków odstraszających owady, szczególnie, aby odeprzeć inne rodzaje much i komarów, które mogą przenosić chorobę.

Ponadto infekcja pasożytnicza może również przenosić się z matek na dzieci, wynikać z przypadkowych ukąszeń z zanieczyszczonymi igłami lub zachodzić po intymnych związkach bez prezerwatywy.

Opcje leczenia

Leczenie różni się w zależności od wieku osoby i zależy od stopnia zaawansowania choroby, a jeśli leczone przed wpłynięciem na ośrodkowy układ nerwowy, stosowane leki są mniej agresywne, takie jak pentamidyna lub suramina. Jeśli jednak choroba jest bardziej zaawansowana, konieczne jest stosowanie silniejszych leków o większych skutkach ubocznych, takich jak melarsoprol, eflornityna lub nifurtimoks, które należy podawać w szpitalu..

Leczenie należy kontynuować do momentu całkowitego wyeliminowania pasożyta z organizmu, dlatego krew i inne płyny ustrojowe należy powtórzyć, aby zapewnić całkowite wyeliminowanie pasożyta. Następnie konieczne jest trzymanie zegarka przez 24 miesiące, obserwowanie objawów i regularne badania, aby upewnić się, że choroba nie pojawi się ponownie.