Główna » Rozwój » Kiedy dziecko może już spać samotnie w pokoju

    Kiedy dziecko może już spać samotnie w pokoju

    Dziecko może już zacząć spać samotnie w swoim pokoju, kiedy zacznie spać całą noc lub gdy zacznie karmić piersią co 4 godziny, więc matka musi wstać, aby przejść do pokoju dziecka tylko raz. noc.

    Dla bezpieczeństwa dzieci powinny spać w sypialni rodziców w wieku co najmniej 4 miesięcy. Jeśli myśl jest dla wygody matki, ze względu na karmienie piersią, termin powinien przypadać, gdy ma on 9 lub 10 miesięcy, ponieważ po tym czasie dziecko może być zaskoczone pozostaniem w swoim pokoju samemu i mieć większe trudności z zasypianiem.

    Ważne jest, aby pamiętać, że dziecko w wieku do 2 lat nigdy nie powinno spać na brzuchu, ponieważ istnieje duże ryzyko uduszenia. Najlepiej jest zawsze kłaść dziecko na plecach.

    Aby uspokoić rodziców, możesz umieścić „monitor dziecka” w pokoju obok dziecka, aby słuchać i sprawdzać, czy u dziecka wszystko jest w porządku, bez konieczności wchodzenia do pokoju.

    Jak sprawić, by dziecko zasnęło samotnie w łóżeczku

    Aby nauczyć dziecko zasnąć samotnie w łóżeczku, rodzice mogą:

    • Umieść dziecko w kołysce, gdy nie śpi: W tym momencie dziecko musi być spokojne, spokojne i senne, zwłaszcza dziecko, które nie jest w tych warunkach, nie zasypia samotnie w sposób pokojowy i spokojny. 
    • Wolisz kołyskę, która kołysze: Kołyski, które kołyszą się na boki, sprzyjają dziecięcemu śnie i mogą być używane od pierwszego tygodnia życia. Brak wielu bodźców w pokoju, wybór czystych ścian, bez wielu zabawek lub kolorowych ozdób również pomaga dziecku zasnąć. Włączanie niskiej, monotonnej muzyki, takiej jak muzyka klasyczna lub „dźwięk macicy” również pomaga dziecku spać samotnie.
    • Dorosły musi pozostać w pokoju: Kiedy matka zostaje w pokoju dziecka i kładzie go do łóżeczka do spania, musi mieć bardzo spokojne otoczenie, bez bardzo jasnego światła. Przebywanie w sypialni, składanie ubrań dla dzieci i szeptanie kołysanki, może pomóc dziecku zasnąć bez leżenia na kolanach. Dorosły musi pozostać w pokoju, dopóki dziecko nie śpi. Z biegiem czasu będzie mu coraz łatwiej zasnąć w ten sposób.

    Są jednak dzieci i dzieci, które potrzebują uwagi i wygody rodziców i wolą spać na kolanach, w bujanym fotelu lub gdy rodzice chodzą po pokoju, bujając się. Każde dziecko jest inne, a rodzice muszą zwracać uwagę na jego potrzeby w zakresie bezpieczeństwa i zdrowego rozwoju. 

    Sprawdź pozostałe 6 kroków, aby nauczyć dziecko spać samotnie w łóżeczku 

    Kiedy dziecko powinno przenieść się do swojego pokoju 

    Dziecko może spać w pokoju rodziców, dopóki nie uzna, że ​​jest to konieczne, albo dla wygody, ponieważ na przykład budzi się wiele razy w nocy, albo dlatego, że dziecko nie ma dla niego pokoju. Nie zaleca się posiadania więcej niż 2 osób dorosłych w pokoju dziecka, więc w przypadku domu z tylko 1 pokojem i 2 lub więcej dzieci należy rozważyć możliwość większego domu, w którym będzie więcej miejsca.

    Gdy dziecko śpi już całą noc lub budzi się tylko 1 raz w środku nocy, a rodzice zauważyli, że dzieje się tak przez co najmniej 1 pełny miesiąc. Możesz przenieść dziecko do jego pokoju, aby mógł spać sam. Dziecko może również spać w swoim pokoju, gdy tylko przyjdzie z macierzyństwa, jednak w pierwszych miesiącach życia normalne jest, że dziecko budzi się wiele razy w nocy, karmi piersią lub boi się. Rodzice powinni iść zobaczyć dziecko za każdym razem, gdy się budzi, co może być męczące, więc nie zaleca się, aby dziecko zawsze spało w swoim pokoju, sam od pierwszego tygodnia życia..

    Dlaczego dziecko nie powinno zostawiać płaczu 

    Płacz jest prymitywną formą komunikacji, a dziecko płacze, gdy jest głodny, zimny, gorący, niewygodny, chory, boi się lub potrzebuje towarzystwa, zwykle preferowanym przez rodziców. Kiedy dziecko płacze, wie, że zwraca na siebie uwagę i potrzebuje czegoś, że nie zawsze wie, co to jest, ale ma świadomość, że pojawi się płacz dorosłego.

    Dlatego nie zaleca się pozostawiania płaczu dziecka na dłużej niż 5 minut, ponieważ mogą nastąpić ważne zmiany w mózgu i ponieważ zagraża to bezpieczeństwu dziecka. Dzieci, które, gdy płaczą, są pod opieką, są spokojniejsze i bezpieczniejsze emocjonalnie przez całe życie.