Środki na stwardnienie rozsiane

Chociaż nie ma lekarstwa na stwardnienie rozsiane, istnieją leki, które pomagają w leczeniu, zmniejszając aktywność zapalną i wybuchy z czasem, zmniejszając w ten sposób objawy niepełnosprawności fizycznej charakterystyczne dla choroby.

Ogólnie leczenie stwardnienia rozsianego obejmuje:

• Środki zaradcze, które zmniejszają ryzyko wybuchu epidemii poprzez zmniejszenie aktywności komórek odpornościowych;
• Leki, które leczą ostre ogniska, które zmniejszają ostre zapalenie, takie jak kortykosteroidy;
• Leki stosowane w leczeniu objawowym, które łagodzą objawy choroby i poprawiają jakość życia.

Środki zapobiegające postępowi choroby

Przy określaniu leczenia lekarz musi wziąć pod uwagę takie czynniki, jak skuteczność i bezpieczeństwo leku, profil osoby i inne leczenie, które przechodzi, ale przede wszystkim kliniczną postać choroby.

1. Interferon beta

Interferon beta jest jednym z najczęściej przepisywanych leków immunomodulujących w leczeniu stwardnienia rozsianego, które zmniejszają częstotliwość i nasilenie ognisk.

Najczęstsze działania niepożądane obejmują reakcję w miejscu wstrzyknięcia, charakterystyczne objawy grypy, takie jak gorączka, ból głowy, kichanie oraz katar i uszkodzenie wątroby, dlatego należy wykonać badania krwi w celu monitorowania enzymów wątrobowych.

Niektóre osoby przyjmujące ten lek mogą wytwarzać przeciwciała, które mogą zmniejszać skuteczność innych leków.

2. Ocrelizumab

Ocrelizumab, pod nazwą handlową Ocrevus, jest humanizowanym rekombinowanym przeciwciałem monoklonalnym, które działa poprzez modulowanie układu odpornościowego, ale jego mechanizm działania nie jest jeszcze znany..

Najczęstsze działania niepożądane, które mogą być spowodowane przez ten lek, to reakcje w miejscu wstrzyknięcia, obniżenie ciśnienia krwi, gorączka i nudności. Ponadto może również zwiększać ryzyko raka, a mianowicie raka piersi. Dowiedz się więcej o tym leku.

3. Octan glatirameru

Octan glatirameru składa się z zestawu syntetycznych polipeptydów zdolnych do regulacji układu odpornościowego, pomagając w blokowaniu ataku układu odpornościowego na mielinę.

Najczęstsze działania niepożądane obejmują podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia, infekcję, niepokój, depresję, ból głowy, złe samopoczucie, ból stawów i pleców oraz osłabienie.

4. Fumaran dimetylu

Jest to lekarstwo, które zapobiega uszkodzeniu mózgu i rdzenia kręgowego przez układ odpornościowy, co pomaga spowolnić nasilenie choroby

Najczęstsze działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia, to biegunka, nudności i zmniejszenie liczby białych krwinek we krwi.

5. Fingolimod

Fingolimod jest lekiem, który pomaga zmniejszyć liczbę nawrotów, opóźniając objawy choroby. Ten lek może wpływać na działanie układu odpornościowego, zapobiegając przedostawaniu się komórek zapalnych do mózgu, co zmniejsza uszkodzenie nerwów spowodowane stwardnieniem rozsianym.

Najczęstsze działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas stosowania tego leku, to ból głowy, wysokie ciśnienie krwi, niewyraźne widzenie i obniżona częstość akcji serca, dlatego ważne jest monitorowanie serca kilka godzin po pierwszej dawce.

6. Teryflunomid

Badania pokazują, że teryflunomid, znany na rynku jako Aubagio, znacznie zmniejsza występowanie ognisk, ryzyko progresji niepełnosprawności i aktywność zapalną zmian. Dowiedz się więcej o tym leku.

Najczęstsze działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia, to uszkodzenie wątroby i wypadanie włosów. Ten lek jest szkodliwy dla rozwijającego się płodu i dlatego nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży lub chcące zajść w ciążę, w takim przypadku nie powinien być również stosowany przez partnera płci męskiej..

7. Natalizumab

Natalizumab, znany na rynku jako Tysabri, jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym, które blokuje ruch potencjalnie szkodliwych komórek odpornościowych z krwioobiegu do mózgu i rdzenia kręgowego.

Najczęstsze działania niepożądane, które mogą być spowodowane przez ten lek, to ból głowy, zmęczenie, infekcje, depresja i ból kończyn. Ten lek zwiększa ryzyko wirusowej infekcji mózgu zwanej postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią u niektórych osób.

8. Alemtuzumab

Ten lek pomaga zmniejszyć potencjalne uszkodzenie nerwów spowodowane przez białe krwinki, ale z drugiej strony zwiększa ryzyko infekcji i zaburzeń autoimmunologicznych.

Najczęstsze działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas stosowania tego leku, to reakcje związane z infuzją, infekcjami i zaburzeniami tarczycy.

9. Mitoksantron

Znany na rynku jako Mitostate, ten immunosupresant hamuje proliferację limfocytów T i B, produkcję przeciwciał przez komórki B i niszczenie mieliny pośredniczonej przez makrofagi.

Ten lek może być szkodliwy dla serca i jest związany z rozwojem raka we krwi, dlatego jego zastosowanie w leczeniu stwardnienia rozsianego jest niezwykle ograniczone. Mitoksantron jest na ogół stosowany tylko w leczeniu choroby w ciężkim i zaawansowanym stadium lub u osób, które nie odpowiedziały na inne leczenie.

W poniższej tabeli wymieniono wszystkie rodzaje stwardnienia rozsianego i leki zwykle przepisywane dla każdego z nich:

Leki stosowane w leczeniu ostrych epizodów

W przypadku wystąpienia stwardnienia rozsianego należy podać leki, które działają w celu kontrolowania ostrego stanu zapalnego, takie jak kortykosteroidy..

Kortykosteroidy, takie jak doustny prednizon i dożylny metyloprednizolon, są przepisywane w celu zmniejszenia zapalenia nerwów. Najczęstsze działania niepożądane tych leków mogą obejmować bezsenność, podwyższone ciśnienie krwi, wahania nastroju i zatrzymanie płynów.

Środki stosowane w leczeniu objawowym

Dla osób cierpiących na stwardnienie rozsiane, oprócz leczenia lekami opóźniającymi objawy choroby, należy promować zdrowy styl życia poprzez dostosowaną dietę, regularną aktywność fizyczną po tolerowaniu, fizykoterapię, korekcję niedoboru witamin Suplementacja Omega 3.

Obejrzyj poniższy film i zobacz, jak wykonać ćwiczenia zalecane w przypadku stwardnienia rozsianego:

Ćwiczenia na stwardnienie rozsiane

Ponadto bardzo ważne jest kontrolowanie objawów pojawiających się podczas leczenia objawowego. Objawy te zwykle obejmują skurcze mięśni, zmęczenie, osłabienie, ból, zaburzenia seksualne, depresję i niekontrolowany pęcherz i jelit:

• Brak koordynacji ruchowej i drżenia: klonazepam;
• Mimowolne zwiększenie skurczów mięśni: baklofen, diazepam, tyzanidyna, dantrolen, chlorowodorek cyklobenzapryny;
• Słabość: aminopirydyna, diaminopirydyna, famprydyna;
• Ból leki przeciwdrgawkowe, takie jak karbamazepina, fenytoina, gabapentyna, pregabalina, leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina, nortryptylina, dezypramina, wenlafaksyna lub leki przeciwarytmiczne, takie jak meksyletyna;
• Zaburzenia układu moczowego bromek propantyny, oksybutynina, winian tolterodyny lub solifenacyna;
• Depresja fluoksetyna, sertralina, amitryptylina, nortryptylina, dezypramina, wenlafaksyna;
• Zmęczenie amantadyna, metylofenidat, modafinil;
• Problemy poznawcze: chlorowodorek donepezilu;
• Zaburzenia seksualne: syldenafil, tadalafil, wardenafil.

Leczenie stwardnienia rozsianego musi zostać ustalone przez lekarza, a osoba musi być często monitorowana w celu dostosowania leków w miarę postępu choroby. Ważne jest, aby osoba nigdy nie leczyła się samodzielnie, nawet jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów.